محرم در نصرآباد یزد - طبیعت و توریسم (طبیعت ایران و جهان، نقاط دیدنی، گردشگری)؛

kodiak · 20-06-2011, 11:50 AM

محرم در نصرآباد یزد

رسم مذهبي «شاخ شاخ» 10 روز پيش از آغاز ماه محرم در روستاي نصرآباد يزد برگزار مي‌شده است، تا هيزم کافي براي روشن کردن حسينيه و مجلس‌هاي عزاداري سالار شهيدان امام حسين (ع) فراهم شود.

،مراسم که در اصطلاح «عاشوراي بچه‌ها» ناميده مي‌شد، کودکان و نوجوانان روستا به‌صورت گروهي هر روز عصر به در خانه‌هاي مردم روستا مي‌رفتند و با خواندن عبارت‌هايي موزون از صاحب‌خانه تقاضاي هيزم مي‌کردند.

در گذشته، با سوزاندن هيزم در محل ويژه‌اي به نام كلك که در وسط حسينيه قرار داشت، مجلس را روشن نگه مي‌داشتند.

پس از آن‌که گروه شاخ شاخ در آستانه‌ي خانه‌اي قرار مي‌گرفت، اين ابيات به لهجه‌ي يزدي خوانده مي‌شدند: «شاخ، شاخ در منه، هر که شاخي بدهد، هر که شاخي ندهد، عشق حسين سر يزيد، شغله به شاخ در منه، خدا مرادش بدهد، خدا مرادش ندهد، يه بنه هيزم دراندازيد».

اگر صاحب‌خانه هيزم مي‌داد و مقدار آن کم بود، اين بيت چندبار تکرار مي‌شد، تا هيزم بيشتري بياورد: «عشق حسين و محمود يه بنه هيزم کمم بود». اگر او هيزمي نمي‌داد و يا نداشت، با صداي بلندتر و حالت تهاجمي اين بيت خوانده مي‌شد: «عشق حسين و عباس، پايه‌ي چخد درانداز».

«چخد» به‌معني چرخ ريسندگي است و يعني اگر هيزم نداري، چرخ ريسندگي خود را که وسيله‌ي کار است، براي روشن کردن مجلس عزاداري امام حسين (ع) اهدا کن.

معمولا بچه‌ها دست خالي از در خانه نمي‌رفتند و اهالي روستا نيز همکاري خوبي در تامين روشنايي مجلس عزاداري اهل بيت (ع) داشتند.

20-06-2011, 11:50 AM	#1
kodiak (کاربر طلایی) تاریخ عضویت: Feb 2011 نوشته ها: 501	محرم در نصرآباد یزد محرم در نصرآباد یزد رسم مذهبي «شاخ شاخ» 10 روز پيش از آغاز ماه محرم در روستاي نصرآباد يزد برگزار مي‌شده است، تا هيزم کافي براي روشن کردن حسينيه و مجلس‌هاي عزاداري سالار شهيدان امام حسين (ع) فراهم شود. ،مراسم که در اصطلاح «عاشوراي بچه‌ها» ناميده مي‌شد، کودکان و نوجوانان روستا به‌صورت گروهي هر روز عصر به در خانه‌هاي مردم روستا مي‌رفتند و با خواندن عبارت‌هايي موزون از صاحب‌خانه تقاضاي هيزم مي‌کردند. در گذشته، با سوزاندن هيزم در محل ويژه‌اي به نام كلك که در وسط حسينيه قرار داشت، مجلس را روشن نگه مي‌داشتند. پس از آن‌که گروه شاخ شاخ در آستانه‌ي خانه‌اي قرار مي‌گرفت، اين ابيات به لهجه‌ي يزدي خوانده مي‌شدند: «شاخ، شاخ در منه، هر که شاخي بدهد، هر که شاخي ندهد، عشق حسين سر يزيد، شغله به شاخ در منه، خدا مرادش بدهد، خدا مرادش ندهد، يه بنه هيزم دراندازيد». اگر صاحب‌خانه هيزم مي‌داد و مقدار آن کم بود، اين بيت چندبار تکرار مي‌شد، تا هيزم بيشتري بياورد: «عشق حسين و محمود يه بنه هيزم کمم بود». اگر او هيزمي نمي‌داد و يا نداشت، با صداي بلندتر و حالت تهاجمي اين بيت خوانده مي‌شد: «عشق حسين و عباس، پايه‌ي چخد درانداز». «چخد» به‌معني چرخ ريسندگي است و يعني اگر هيزم نداري، چرخ ريسندگي خود را که وسيله‌ي کار است، براي روشن کردن مجلس عزاداري امام حسين (ع) اهدا کن. معمولا بچه‌ها دست خالي از در خانه نمي‌رفتند و اهالي روستا نيز همکاري خوبي در تامين روشنايي مجلس عزاداري اهل بيت (ع) داشتند.

کاربران در حال دیدن موضوع: 1 نفر (0 عضو و 1 مهمان)