كمين كردن و تير اندازي به مرغابي هاي در حال پرواز
ازبين تمام انواع شكار مرغابي، تير اندازي به مرغابي هايي كه در هوا در حال گذر هستند از مشكل ترين و در عين حال از هيجان انگيزترين ورزش هاست.به نظر مي رسد كه مرغابي ها دائماً براي تغذيه يا استرحت از يك مخزن آب به آبگير ديگري مي روند.البته هيچ الزامي ندارد كه حتماً از آبگيري به آبگير ديگر بروند بلكه ممكن است از مزرعه گندم يا برنج برگشته و يا براي غذا به مزارع بر مي گردند.به هر حال آن ها به نقطه اي در آن نزديكي پرواز مي كنند و ارتفاع پروازشان كم است، يعني در سطوح پائيني مي پرند.با اين وصف، اين ارتفاعي كه براي مرغابي ها كوتاه است، ممكن است براي برد موثر تفنگ بلند باشد و ساچمه تفنگ به آن ها نرسد.
فقط وجود كمينگاهي كه شكارچي خود را در آن مخفي سازد ضروري است.همه پرندگان براي تغذيه خود مسيرهايي دارند و اردك هاي وحشي هم راه هاي تهيه غذا و خطوط پرواز معيني دارند.اگر شكارچي اين خطوط پرواز را بداند و خود را در محلي كه در امتداد اين خطوط باشد مستقر كند و كمينگاهي مناسب و كاملاً استتار شده بنا كند و سعي نمايد مرغابي هايي را كه از بالاي سر او مي گذرند هدف تير خود قرار دهد موفق مي شود. كمين كردن و تير اندازي به مرغابي هاي در حال گذر براي شكار مرغابي هاي باتلاقي يا مرغابي هاي غواص هر دو امكان دارد. عناصر اصلي اين نوع تير اندازي، تخمين مسافت، پيشگيري و حركت لوله تفنگ براي سبقت گرفتن از پرنده را هرگز نبايد از نظر دور داشت.