اختصاص نا عادلانه پروانه شكار و تبعات آن
حالی كه مسوولان سازمان حفاظت محیط زیست اعلام می‌كنند كه آمار صدور پروانه‌های شكار در سال گذشته كمتر از هزار پروانه شكار بوده، آمارهای غیررسمی از شكارهای غیرمجاز و متخلفان حاكی از حدود 6 برابر این رقم است. این در حالی است كه امروزه شاهد فعالیت برخی آژانس‌های توریستی و اكوتورسیتی هستیم كه به عنوان منبعی شكارآور به مناطق زیست محیطی فعالیت می‌كنند و شكار را ترویج می‌دهند و محدودیت امكان نظارت بر آنها می‌تواند فرصت سوءاستفاده‌های زیادی را به وجود آورد.
تبار بیشتر گونه‌های روی زمین به انفجار حیات در دوره كامبرین یعنی 500 میلیون سال قبل برمی‌گردد، اما این میراث بسرعت در حال نابودی است.
گزارش‌های سازمان‌های بین‌المللی نشان می‌دهد كه ادامه روند كنونی احتمالا به بزرگترین انقراض گروهی در 60 میلیون سال گذشته و یكی از 6 نابودی بزرگ از 5/3 میلیارد سال پیش یعنی آغاز پیدایش حیات در اقیانوس‌ها منجر می‌شود.
دانشمندان تخمین می‌زنند كه سرعت انقراض از یك تا 10 هزار برابر سرعت تاریخی آن است و بیشتر گونه‌های روبه اضمحلال كنونی در میان موجودات زنده بسیار كمیاب هستند و بعضی از آنها منحصر به یك درخت در جنگل‌های بارانی است.
براساس گزارش برنامه محیط زیست سازمان ملل، گونه‌های بومی در مناطق جغرافیایی نسبتا جدا افتاده در جزایر و قلل كوه‌ها یا رشد یافته در یك موقعیت محدود وجود دارند. این خصوصیات گونه‌های بومی را نسبت به تغییرات محیط‌زیست حساس كرده كه دخالت‌های انسانی بر آسیب‌پذیری آنها افزوده است.
به این ترتیب، حتی اگر تمامی متغیرهایی كه باعث كاهش تنوع زیستی شده‌اند، متوقف شوند؛ سرعت انقراض برای حداقل یك قرن آینده با نرخ بالا ادامه خواهد داشت.
نابودی و فروپاشی زیست‌بوم‌ها بشدت از جمعیت گونه‌ها كاسته است، به طوری‌كه بعید به نظر می‌رسد بسیاری از آنها تا چند نسل دیگر دوام آورند.
بر اساس گزارش برنامه عمران ملل متحد، به عنوان مثال در منطقه راودگلیدس، جمعیت پلنگ فلوریدا به كمتر از 100 راس كاهش یافته است، علل این كاهش گسترش شهر، آلودگی و شكار است.پلنگ‌ها مجبورند بقای نسل خود را حفظ كنند؛ اما با گسترش بیماری و شكار فرزندان آنها ، باقی نخواهند ماند و بعید به نظر می‌رسد بدون تلاش‌های شدید حفاظتی این گونه‌ها یك قرن دیگر زنده بمانند.
به این ترتیب، حتی اگر شرایط و تهدیدات طبیعی اجازه دهند، دخالت‌های انسانی مانند شكار بویژه شكارهای بی‌رویه و غیرقانونی به روند انقراض و نابودی گونه‌های حیات‌وحش كمك می‌كند و اجازه احیا و تكثیر این گونه‌ها را به صورت طبیعی نمی‌دهد.
رئیس اداره اجرایی اداره كل گارد هماهنگی استان‌ها و مناطق در این زمینه گفت: سال گذشته حدود هزار پروانه شكار در كشور صادر شده كه از این تعداد 100 پروانه برای شكارچیان خارجی و 700 پروانه در 2 بخش آزاد و ویژه برای شكارچیان داخلی صادر شده است.
افشین كرمی افزود: پروانه‌هایی كه برای بخش آزاد صادر می‌شوند، از نظر هزینه كمتر و در مناطق خارج از حفاظت شده هستند و پروانه‌هایی كه برای مناطق ویژه صادر می‌شوند، هزینه بیشتری دارند و در داخل مناطق حفاظت شده هستند. وی با اشاره به این‌كه بیشتر پروانه‌های شكار برای خارجیان برای گونه گراز بوده است، ادامه داد: این گونه از جمعیت رشد مناسبی دارند و از آنجا كه می‌تواند خساراتی به بار آورد و دشمن طبیعی كمی دارد، برای شكار مناسب است.
وی با اشاره به این‌كه از سوی سازمان حفاظت محیط‌زیست هم‌اكنون برخورد جدی با متخلفان و شكارچیان غیرمجاز صورت می‌گیرد، گفت: شكارچیان فقط اجازه شكار حیواناتی را دارند كه از دوران بهره‌وری و زادوولد خارج شده‌اند. بر اساس آمارهای موجود، متوسط تعداد گونه‌های شاخص حیات‌وحش ایران، از قبیل گورخر، یوزپلنگ، جبیر و قوچ و میش در 30 سال گذشته كاهش چشمگیری داشته كه یكی از عوامل اصلی این كاهش تاسفبار، شكار غیرمجاز بوده است.