پوشش گياهي تالاب ( جنگل گز ونيزارها )
ابتدا مصب رودخانه را نيزارها و گزستان وسيع و انبوه فرا گرفته و نيز مملو از جلبك هاي سبز مي باشد . بخش كوچكي از حاشيه شمالي زاينده رود از مصب به طرف ورزنه ، داراي پوشش هالوفيت است و بوته كاري آتريپلكس صورت گرفته است و در دو بخش شمال غربي تالاب ، كوه سياه واقع شده است كه بلندترين ارتفاع منطقه محسوب مي شود در قسمت شرقي پوشش گياهي بيشتري است .
گاوخوني داراي گياهان نمك دوستي است كه از گونه هاي معروف آن مي توان از اسپند ، شيرين بيان ، ساليكورنيا ، اشنو ، چوبك و ني به ويژه انواع و اقسام گز را نام برد كه د رگذشته به صورت بيشه هاي پر درختي بوده است كه در نتيجه قطع درختان و به كار بردن آن در سوخت و همچنين تهيه زغال از بين رفته اند . وجود چاله هاي بي شماري كه جهت تهيه زغال ايجاد گرديده و در اغلب نقاط گاوخوني مشاهده مي گردد معرف اين امر است . درختان گز به واسطه از بين رفتن ، امروزه به صورت بوته هاي پاي كوتاه درآمده است و ديگر پناهگاه مناسبي براي گورخرهايي كه در اين حوضه فرو رفته زندگي مي كنند نيست . قسمت عمده اي از اراضي به علت شوري و قليائيت زياد فاقد هر گونه رستني است .
در تاريخ اصفهان نوشته حاج شيخ حسن خان جابري آمده است : حجاج ، نايب اصفهان را گفت تو را به شهري مي فرستم كه سنگش سرمه و گياهش زعفران است و اشعار عرب در وصف اصفهان محقق ، كه زارعين در آنجا زعفران به عمل مي آورده اند و مخصوصا در حدود ورزنه و رويدشت محلي است كه آن را شهر سبا گفته و امروزه معدومه است و گل رنگ هم شبيه به زعفران به نواحي آنجا بسيار يافت مي شود .