هنر زنده ماندن در طبیعت
آب
اهمیت آب و راه های استفاده از آن در شرایط بحرانی و اضطراری
آب کافی مهمترین همراه شما درانجام ماموریتهای اضطراری است .کمبود آب حتی در شرایطی که تشنگی خیلی شدید نیست می تواند باعث کند شدن فعالیت مغزی شما گردد , بنا بر این اولین قدم در شرایط بحرانی برنامه ریزی برای تهیه آب می باشد حتی در شرایطی که شما مطمین هستید نیاز مبرمی به آب ندارید اگر آب در دسترس دارید در نوشیدن آب صرفه جویی نکنید زیرا نرسیدن آب کافی به بدن می تواند باعث گیجی , کند شدن ذهن و غلظت خون گردد. همچنین کم آبی بدن می تواند باعث افزایش ترس و سرد شدن بدن گردد پس در شرایط بحران هرچند که آب کافی در اختیار نداشته باشید در مصرف آب صرفه جویی نکنید .
یک انسان معمولی می تواند برای مدت معینی بدون آب به زندگی ادامه دهد . مهمترین عامل از پای در امدن انسان آب نیست بلکه روحیه فرد و عوامل روانی می باشد . مدت زمان زنده ماندن بستگی مستقیم به دمای محیط و میزان تعرق دارد از این روی در شرایط بحران هرگز در زمان تابش خورشید حرکت نکنید و به استراحت بپردازید , زمانی که تابش خورشید به حداقل میرسد بهترین زمان برای فعالیت است . برای مثال در مناطق کویری ایران در تابستان و در دمای 49 درجه و بدون مصرف آب حد اکثر زمانی که یک فرد زنده می ماند چیزی در حدود 2 الی 3 ساعت می باشد . در صورتیکه همین فرد در زمان تابش در زیر سایه استراحت کند و در شب به ادامه مسیر بپردازد در حدود2 الی 5 روز می تواند بدون مصرف آب به زندگی ادامه دهد . نکته حایز اهمیت دیگر این است که برای هر روز زنده ماندن در دمای 49 درجه (با احتساب استراحت در روز و حرکت در شب ) به مقدار 2 لیتر آب نیاز است .
در شرایط بحران نکات زیر را در هنگام مصرف آب رعایت کنید :
در هنگامی که تشنه هستید آب بنوشید , آب را قورت ندهید بلکه آن را در دهان مزه مزه کنید و به آرامی بنوشید , از فعالیتهای غیر ضروری پرهیز کنید و پناهگاهی برای در امان ماندن از تابش خورشید بیابید, در صورتی که هیچ سایه ای نیافتید بدن خود را در شنها دفن کنید و تکه پارچاه ای بر روی سر خود بکشید تا از تابش مستقیم در امان بمانید , هرگز در گرما لباسهای خود را در نیاورید این کار باعث شدت تعرق شما خواهد شد هرچند که احساس گرمای کمتری کنید, حتی صورت خود را نیز بپوشانید, در هنگامی که آب محدود در اختیار دارید مصرف غذا و نمک را کاهش دهید و در هنگامی که هیچ آبی در اختیار ندارید به هیچ عنوان غذا نخورید . بدن شما قادر است تا 10 روز بدون مصرف غذا در شرایط سخت به زندگی ادامه دهد.برای خنک کردن آبی که همراه دارید پارچه ای نمناک بدور ظرف حاوی آب بپیچید به گونه ای که کاملا آن را بپوشاند , رطوبت پارچه در هنگام تبخیر حرارت آب درون ظرف را می گیرد و دمای آب را کاهش می دهد . این روشی بوده است که گذشتگان برای خنک نگاه داشتن آب از آن استفاده می کرده اند . پس از خشک شدن پارچه مجددا آنرا مرطوب کنید . برای مرطوب نگهداشتن پارچه می توانید از آب شور باتلاقها استفاده کنید .
شايد بتوان گفت که با کمي تمرين و آموزش، به دست آوردن آب راحت ترين مهارت زنده ماندن باشد. با اين حال سادگي آموزش ها از اهميت آن ها کم نمي کند. به خاطر داشته باشيد که فقط آب هاي مشکوک نيستند که پر خطرند بلکه آب هاي جاري و زلال هم مي توانند آلوده باشند و عواقبي مثل آسيب هاي فيزيکي، کم آبي و تحليل انرژي حياتي بدن ناشي از آلودگي آب انتظارتان را بکشد.
پيدا كردن آب
بهترين مكان براي جستجوي آب، كف دره‌ها و مسيل رودخانه‌هاي خشك قديمي است، جايي كه آب طبيعتاً از زمين خارج مي‌شود و امكان دسترسي به آب از هر جايي ديگر بيشتر است. اگر جوي يا حوضچه‌ي آب ديده نمي‌شود، به دنبال قسمتهايي از زمين كه گياه در آن روئيده است بگرديدو سعي كنيد نقطه‌ي مناسبي از آن را حفر كنيد. ممكن است آب كمب پايينتر از سطح زمين وجود داشته باشد و در حفره جمع شود. حتي كندن كف آبكندها و بستر جوي‌هاي خشك ممكن است باعث جوشيدن چشمه‌اي در زير سطح زمين شود، به خصوص در ريگزار اين احتمال بيشتر وجود دارد. در كوه، شكاف‌هاي بين سنگ‌ها را بگرديد، ممكن است آب پيدا كنيد.
در ساحل، كندن زمين در بالاي خط مدّ، به‌خصوص جاهايي كه توده‌هاي شني بادآورده وجود دارد، مي‌تواند شما را به آب آشاميدني برساند (حدود 5 سانتيمتر يا 2 اينچ، كه در روي آب شور قرار دارد) . اين آب ممكن است شور مزه باشد؛ اما قابل شرب است. در پايين پرتگاه‌هاي ساحلي، به دنبال سبزي‌ها و گياهان آب‌دار بگرديد، حتي خزه و سرخس. اين گياهان معمولاً درجايي كه صخره‌ها جابجا شده و تغيير وضع داده‌اند، وجود دارند و همان جا ممكن است مقداري آب شيرين يا حتي چشمه پيدا كنيد. اگر چنانچه آب شيرين به هيچ وجه پيدا نشود، آب شور هم بوسيله‌ي تقطير قابل استفاده است. (چگونگي انجام اين عمل در بخش تقطير و روش خورشيدي شرح داده مي‌شود).
اخطار:دقت كنيد هرگاه حوضچه‌ي آبي را ديديد كه در اطراف آن گياه وجود ندارد، يا استخوان حيوانات در آنجا ديده مي‌شود، بدانيد كه احتمال خطرناك بودن آن آب زياد است و ممكن است به مواد شيميايي آلوده شده باشد. كنار آب را بررسي كنيد، ممكن است نشانه‌هاي قليايي شدن آب را پيدا كنيد. هميشه آبي را كه از حوضچه‌هاي آب روي زمين برمي‌داريد، بجوشانيد. در صحرا درياچه‌هايي هستند كه راه خروج ندارند. اين درياچه‌ها نمكي هستند و آب آنها قبل از نوشيدن بايد تقطير شود.
ذخائر طبيعی
پیدا کردن چنين منبعي معمولا راحت ترين راه بدست آوردن آب است. اما در عوض پيدا کردن منبع طبيعي آبي که آلوده به مواد شيميايي نباشد مشکل است. به علاوه بسياري از اين آب هاي جاري حتي آنهايي که در پارک هاي ملي و حفاظت شده هستند آلوده به آميب عامل اسهال خوني، انواع انگل هاي آبزي، سالمونلا و هپاتيت هستند. با اين حال با رعايت احتياط و معيار هاي تميزي، برخي از اين منابع طبيعي مي توانند آبي قابل شرب داشته باشند. در اينجا يکي از معمولي ترين آنها به همراه نحوه استفاده از آن را معرفي مي کنيم :
کانالهاي آب
اين دسته شامل رودخانه ها، درياچه ها، تالاب ها و نهر ها مي باشد. ايمن ترين آنها که براي مصرف در شرايط بحراني آن را توصيه مي کنم نهر ها هستند. هر آب آشاميدني که از اين نهر ها جاري است بايد زلال، شفاف و روان باشد به عبارتي ديگر در بالاترين نقطه اي از نهر که آب با سرعت بيشتري در جريان است، آب همان جا از اطمينان بيشتري نيز برخوردار است. قبل از آشاميدن مواردي را بايد درنظر بگيريد:_ هيچ ردي از حضور انسان نبايد در کف يا کنار آن ديده شود در عوض بايد گياهان آب زي، ماهي، حشرات کوچک و رد پاي حيوانات وحشي در کنار آب موجود باشد. با اين حال به يا داشته باشيد که وجود چنين شواهدي لزوما دليلي براي قابل شرب بودن آن آب براي انسان نيست. موجودات وحشي گاهي از منابع آب آلوده و يا حتي گياهان سمي استفاده مي کنند و اثري از بيماري در آنها ديده نمي شود.- آشاميدن مستقيم آب از يک نهر را توصيه نمي کنيم چراکه با انجام چنين کاري کف نهر بهم ريخته و همراه با آب کمي سنگريزه و رسوبات نيز مي خوريد. شما مي توانيد فورا يک محفظه يا مخزن براي جمع آوري آب بسازيد، چيزي مثل يک آبگير سنگي و يا يک کنده حفره داربراي ساخت يک فنجان سنگي، خيلي ساده سنگي نرم و صاف را با سنگي کوچک سخت تري لب پر کرده و گود مي کنيم.
اگر آب نهر گلي و يا حاوي ذرات مختلفي باشد مي توانيد آن را از صافي رد کنيد. يک تکه پارچه براي اين کار مناسب است. يکي از روش هاي ساخت صافي از طبيعت اين است که مي توانيد صافي به شکل فنجان با بوته ها و يا گياهان حصيري شکل و يا علف هاي غير سمي درست کنيد و يا مي توانيد مقداري شن داخل يک چوب حفره داري که ته آن علف ريخته ايد بريزيد، شن ها را تا زمانيکه آب زلال از آن خارج شود بشوييد و سپس آبي را که قصد نوشيدن آن را داريد از اين فيلتر معدني عبور دهيد. حتي مي توانيد بعد از علف ها ابتدا مقداري ذغال بريزيد و سپس روي آن شن بريزيد.
به عنوان آخرين مرحله لازم است براي پاکسازي آب، آن را 20 دقيقه بجوشانيد. بسياري از متخصصان حيات وحش 5دقيقه زمان را براي اين کار کافي مي دانند ولي در چنين زماني بسياري از باکتري هاي موجود در آن از بين نخواهند رفت.
* يک نکته را به ياد داشته باشيد، اگرچه جوشاندن، هر نوع آلودگي و باکتري طبيعي را از بين مي برد اما هيچگونه تاثيري بر آلاينده هاي شيميايي ندارد.
جمع‌آوري شبنم
به استثناي باران‌هاي اسيدي كه حاصل فعاليت كارخانه‌ها و مراكز صنعتي است و مي‌تواند باعث ايجاد آلودگي در خاك شود، آب باران در هر كجا قابل شرب است و فقط نياز به جمع كردن دارد. از حوضچه‌هاي بزرگ استفاده كنيد. حفره‌اي در زمين ايجاد كنيد و سطح كف و اطراف آن را با خاك رس بپوشانيد، حوضچه‌ي خوبي خواهد بود و مي‌تواند آب باران را براي شما ذخيره كند. اگر پلاستيك يا پارچه غير قابل نفوذ ديگري به همراه نداريد، از ورقه‌هاي فلزي يا پوست درخت هم مي‌توانيد براي نگهداري آب استفاده كنيد. اگر احتمال آلودگي در آب جمع‌آوري شده وجود دارد، آن را بجوشانيد. در مناطقي كه هوا در روز خيلي گرم و در شب سرد است، شبنم فراواني مي‌توان پيدا كرد. وقتي شبنم روس سطوح فلزي جمع مي‌شود، مي‌توان آن را نوشيد. از پارچه و لباس هم مي‌توانيد براي جمع‌آوري آب استفاده كنيد و در موقع نياز آن را بچلانيد. يك راه جمع‌آوري آب توسط پارچه آن است كه پارچه تميز را دور ساق پا و زانوها بپيچيد و در درون گياه خيس قديم بزنيد.
رديابي آب به‌وسيله‌ي حيوانات
* پستانداران
اغلب حيوانات مدام به آب نياز دارند. علف‌خوران اگرچه در مسافت‌هاي طولاني چرا مي‌كنند؛ ولي هرگز از آب دور نمي‌شوند، چرا كه صبح زود و غروب نياز به آبشخور دارند. پيگيري ردپاي شكارهاي بزرگ اغلب به آب منتهي مي‌شود. اين ردپا را (رو به پايين) تعقيب كنيد. گوشتخوارن مي‌توانند مدت زيادي را بدون آب سر كنند؛ زيرا آب لازم براي بدن خود را از طريق شكار تأمين مي‌كنند. بنابراين، نشانه‌هاي مثبتي براي رسيدن به آب نيستند.
* پرندگان
پرندگان دانه‌خوار، مثل سهره و كبوتر و مانند آن، هرگز از آب دور نمي‌شوند. اين پرندگان صبح و عصر آب مي‌نوشند. در نظر داشته باشيد كه وقتي اين پرندگان مستقيم و پايين پرواز مي‌كنند، به سمت آب مي‌روند. وقتي از آب برمي‌گردند، سنگين‌اند و از درخت به درخت پرواز مي‌كنند تا متناوباً استراحت كنند. مسير آنها را پيدا كنيد، به آب خواهيد رسيد. پرندگان آبي مي‌توانند مسافت‌هاي زيادي را بدون آب و غذا پرواز كنند. پس وجود آنان لزوماً علامت وجود آب در نزديكي نيست. قوش‌ها، عقاب‌ها و ديگر پرندگان شكاري مي‌توانند آب لازم براي بدن خود را از طريق مايعات موجود در بدن قربانيان خود تأمين كنند، پس نمي‌توان وجود آنان را علامت وجود آب دانست.
* خزندگان
خزندگان نيز نمي‌توانند شما را در يافتن آب كمك كنند. آنها از شبنم و رطوبت بدن شكار خود استفاده مي‌كنند و مي‌توانند مدت مديدي را بدون آب سر كنند.
* حشرات
حشرات به خصوص زنبورها، علايم خوبي هستند. آنها از 5/6 كيلومتر دور از لانه يا كندوي خود پرواز مي‌كنند؛ اما براي نوشيدن آب وقت معيني ندارند. مورچه‌ها به آب وابسته‌اند. يك ستون مورچه كه از درخت بالا مي‌رود، به طرف ذخيره كوچكي از آب در حركت است. اغلب مگس‌ها در فاصله‌ي 90 متري آب هستند، بويژه خرمگس‌هاي اروپايي با بدن قوس و قزحي‌شان.
* آثار انسان
آثار پاي انسان نيز ممكن است به حفره‌ي آبي ختم شود. البته ممكن است روي آن پوشيده شده باشد. سرپوش را برداريد! به خاطر داشته باشيد عرق بدن خود را جيره بندي كنيد، نه آب را !اگر مجبوريد آب را جيره‌بندي كنيد، آن را مزه مزه كنيد و آرام بنوشيد. پس اگر طي مسافتي طولاني بدون آب، وقتي آب پيدا كرديد، با ولع ننوشيد. ابتدا آب را مزه مزه كنيد و جرعه كوچك بنوشيد. جرعه‌هاي بزرگ در شخصي كه تشنگي زياد كشيده، ايجاد تهوع و استفراغ خواهد كرد و مايعات ضروري بدن را به تحليل خواهد برد.
تبخير
درخت و ريشه‌هاي گياهان، آب را از زمين مي‌كشند؛ اما درخت ممكن است آب را از يك حوضچه‌ي زيرزميني، در فاصله‌ي 15 متري يا بيشتر بگيرد. رسيدن به اين حوضچه با حفر چاله دشوار است. پس خودتان را براي كندن زمين خسته نكنيد، بگذاريد درخت آب را براي شما بالا بكشد. يك پاكت پلاستيكي را روي يك سر شاخه پر برگ محكم ببنديد. تعريق برگ‌ها، آب را در پلاستيك جمع خواهد كرد. براي اين كار؛ شاخه‌هاي پر برگ و تازه را انتخاب كنيد. پس از اينكه برگ‌ها درون پاكت جاي گرفت، دهانه پاكت را به شاخه محكم كنيد، به گونه‌اي كه مفري براي خروج بخار حاصله از تنفس برگ‌ها وجود نداشته باشد. قرار دادن پلاستيك روي هر گياهي رطوبت حاصل از تنفس گياه را نگاه خواهد داشت و هنگاميكه پلاستيك سرد شود، به‌صورت قطره‌هاي آب در آن ظاهر خواهد شد. مواظب باشيد برگ‌ها با پلاستيك برخورد پيدا نكنند؛ زيرا باعث انحراف قطرات آب جمع شده در پلاستيك در مسير شيارهاي برگ خواهد شد.حتي سبزي‌ها و برگ‌هاي كنده شده اگر در يك پاكت پلاستيك بزرگ قرار گيرند و كمي بمانند و گرم شوند، توليد آب خواهند كرد. برگ‌ها را در ته پلاستيك قرار دهيد و به‌وسيله‌ي طناب از بالا يا تكيه‌گاه چوبي از پايين، پلاستيك را به‌شكلي درآوريد كه اولاً برگ‌ها با ديواره‌ي پلاستيك تماس پيدا نكنند و ثانياً شيب اطراف پاكت طوري باشد كه قطرات آب در يكجا جمع شود.
تقطير به روش خورشيدي
حفره‌اي به عمق 45 سانتيمتر و قطر 90 سانتيمتر حفر كنيد. ظرفي را در وسط آن ارائه دهيد و روي آن را با روكشي پلاستيكي بپوشانيد. سنگ يا جسم ديگري را در وسط روكش بگذاريد، طوري كه انتهاي شيب اطراف آن درست روي ظرف قرار گيرد. حرارت خورشيد باعث بالارفتن درجه حرارت هوا و خاك حفره خواهد شد و بخار توليد مي‌شود. بخار حاصله بصورت قطرات آب در سطح زيرين روكش گرد آمده و داخل ظرف خواهد ريخت این روش در مناطق صحرايي و هرجا كه هوا در طول روز گرم و در شب سرد است – بسيار سودمند خواهد بود. پلاستيك خيلي زودتر از هوا سرد شده و كنداسيون زيادي را سبب مي‌شود. در اين روش تقطير، در هر 24 ساعت حداقل مي‌توانيد 55 سي‌سي آب بدست آوريد. با روش خورشيدي مي‌توانيد از مايعات مسموم يا آلوده نيز آب سالم و قابل شرب تهيه كنيد.((ادرار،آبهای شور ، و...))اگر برايتان مقدور بود، آب موجود در ظرف را به وسيله‌ي سيفون خارج كنيد. بدين ترتيب مجبور نخواهيد بود به تركيب سيستم دست بزنيد.
اخطار
هرگز ادرار يا آب دريا را ننوشيد، هرگز! اما از هر دوي آنها مي‌توانيد پس از تقطير آب قابل شرب تهيه كنيد. پس از تقطير آب دريا، مي‌توانيد از نمك باقيمانده از آن هم استفاده كنيد.
رفع تشنگی بدون آب
آب مایه حیات است و اغلب جانداران توانایی چندانی در مقابله با بی آبی ندارند . این احساس در مناطق گرمسیری و کویری در انسان تشدید می شود . همانطور که می دانیم تنها راه متصور رفع عطش و تشنگی , نوشیدن آب است , اما این تنها ترین راه نیست چرا که گاه باید تشنگی را در طبیعت به نحوی دیگر کاهش داد هرچند که بدن نیازمند آب باشد .بهتر است این نکته را بخاطر بسپارید در مواقع بی آبی و تشنگی مفرط کت یا تن پوش خود را در بیاورید و از قسمت سینه و شکم (نیم تنه بالا ) روی سنگی که بیشتر ساعات روز در سایه بوده است و کمی سرد و نمناک است , دراز بکشید و در همان حالت تا20 دقیقه بمانید .
با این عمل احساس تشنگی فرو کش خواهد کرد و تا مدتی در حدود نصف روز (8-6 ساعت) احساس تشنگی نمی کنید . با وجود اینکه در خلال این زمان بدن به آب نیاز دارد , اما احساس شما نسبت به این احتیاج آزار دهنده نیست این عمل در شب هنگام در کویر که یافتن آب مشکل است بسیار کارایی دارد .
رفع تشنگی با آدامس
از زمان اختراع کالایی به نام آدامس، مهر تایید یا رد استعمال آن از سوی افراد مختلف بر آن زده شده است ولی. آدامس جویدن فوایدی دارد که نمی‌توان به راحتی از کنار آن گذشت آدامسهایی با طعم نعنا و اکالیپتوس می‌توانند ساعتها از تشنگی طبیعت گرد جلوگیری کند
در سفرهای طبیعت‌گردی، آدامس یکی از ملزومات است و سعی کنید حداقل یک بسته در کیف همراه‌تان داشته باشید. جویدن آدامس سبب ترشح غدد بزاقی می‌شود که از عطش تا حد زیادی جلوگیری می‌کند. عطش در اثر التهاب و تورم زبان پدید می‌آید که در نهایت عامل خفگی می‌شود ولی آدامس تا اندازه زیادی از التهاب و تورم زبان جلوگیری می‌کند.
آدامس را هر چند دقیقه یک بار بین دندان‌ها بفشارید تا سبب ترشح غدد بزاقی شود و تا دقایق بعدی آن را زیر زبان نگهدارید، زیرا عمده غدد بزاقی زیر زبان قرار دارند. بدین ترتیب هر عدد آدامس می‌تواند تا یک ساعت از تشنگی و عطش طبیعت‌گرد جلوگیری کند.
هرچند مصرف آدامسهای شیرین می تواند این زمان را کاهش دهد اما آدامسهایی با طعم نعنا و اکالیپتوس می توانند این زمان را افزایش دهند.
روش هاي خالص سازي آب
1- جوشاندن: جوشاندن يکي از مطمئن ترين روش ها براي از بين بردن باکتري ها و ميکروب ها است. آب آلوده بايد در زماني بين 5 دقيقه تا 20 دقيقه بجوشد هر چه اين زمان بيشتر از 5دقيقه باشد آب از سلامت بيشتري برخوردار خواهد شد.
اگر ظرفي براي جوشاندن آب در اختيار نداريد، مي توانيد از تعدادي سنگ استفاده کنيد. به اين صورت که تعدادي سنگ را در داخل آتش بگذاريد تا برافروخته و بسيار داغ شود و سپس به ترتيب آنها را در داخل ظرف حمل آب قرار دهيد.
وقتي سنگ را داخل آب مي اندازيد بلافاصله حرارت آب بالا مي رود و شما بايد آماده باشيد تا سنگ را در بياوريد و بلافاصله سنگ بعدي را در آب بياندازيد تا بجوش آيد و 20 دقيقه بجوشد.
2-فيلتر کردن:
انواع مختلفي از فيلتر هاي تجاري در بازار موجود است. اما در شرايط اضطراري فيلترهاي متفاوتي را مي توانيم در طبيعت بسازيم. يکي از اين فيلتر ها به روش زير ساخته مي شود:
- پوست درخت را بکنيد و به صورت مخروطي در آوريد.
- اين مخروط را با لايه هاي مختلفي مثل شن، ذغال و علف پر کنيد.
- شن و علف ذرات معلق را گرفته و ذغال به جذب باکتري ها و ميکروب ها کمک مي کند. به طور کلي فيلتر هاي بزرگتر با لايه هاي بيشتر مناسب ترند.
- در انتهاي اين مخروط سوراخ کوچکي تعبيه کنيد و پشت آن را تعدادي سنگ کوچک قرار دهيد تا از بيرون ريخته شدن لايه هاي مختلف جلو گيري کند. يادتان باشد که بهتر است آب چندين بار از اين فيلتر عبور کند.
3- استفاده از زمين براي فيلتر کردن آب
اين همان روش حفر چاه براي بدست آوردن آب است. براي اين کار بايد:
- يک حفره حدود 80 تا 120 سانتي متري از يک منبع آب مانند رودخانه حفر کنيد.
- صبر کنيد تا چاله پر از آب گردد. آب موجود در اين حفره پس از ته نشين شدن ذرات معلق مي تواند آبي خالص باشد اما در اين روش هيچ گونه تضميني براي قابل شرب بودن آن نيست.
4-تقطير آب توسط دستگاه تقطير خورشيدي
اين روش، يک راه بسيار عالي براي خالص سازي آب است که در صورتي که نور خورشيد و ابزار مورد نياز اين روش را در اختيار داشته باشيد مي توانيد آب آلوده در دسترس خود را قابل شرب کنيد.
در اين روش شما بايد آب آلوده را در چاله بريزيد و دستگاه را راه اندازي کنيد و منتظر بمانيد تا آب آلوده تقطير شده و آب خالص درون ظرف جمع آوري شود.
براي نتيجه گيري بهتر شما مي توانيد يک ظرف و يا چند ظرف محتوي آب آلوده را دور تا دور ظرفي که آب تقطير شده در آن جمع مي شود قرار دهيد و در صورتي که چنين ظروفي در اختيارتان نيست مي توانيد آب آلوده را با پارچه جمع آوري کرده و يا روي پارچه بريزيد و سپس آن پارچه خيس را دور ظرف وسط دستگاه قرار دهيد تا آب داخل پارچه تقطير شده و به درون ظرف بريزد. )
هشدار:
هيچ کدام از اين روش ها براي خالص کردن آب آلوده به مواد شيميايي مناسب نيستند و تنها در شرايط اضطراي کاربرد دارند. به شرطي که مطمئن باشيد آب تهيه شده، به مواد شيميايي آلوده نيست. يادتان باشد که هرگز از ظرفي که آبي آلوده را حمل کرده ايد، براي حمل و ذخيره سازي آب خالص شده استفاده نکنيد.