طبیعت و توریسم (طبیعت ایران و جهان، نقاط دیدنی، گردشگری)؛

شکار

در دنياي قديم شکار و استفاده از گوشت حيوانات براي سد جوع يکي از راههاي اوليه زندگي بشر بود . مردمان قديم از دوره اي که با تشکيل قبيله اي به زندگي خود ادامه ميدادند براي رفع مايحتاج غذائي و حتي پوشش خود از گوشت و پوست حيوانات استفاده ميکردند وبا ابزار شکاري که آنها دردست داشتند فقط ميتوانستند با زحمت فراوان و با استفاده از چوب و بتدريج تير و کمان و نيزه بشکار بپردازند و در دنياي پهناور آن روز و جمعيت موجود در جهان تأثير چنداني در نسل حيوانات شکاري نداشتند ، وفور نسل حيوانات و زاد و ولد آنها زيادتر از بهره برداري اوليه بود . بتدريج که جمعيت جهان رو بفزوني نهاد و ابزار کار و شکار پيشرفته تر ميگرديد مردمان نه تنها به شکار قناعت نمي کردند بلکه به تدريج با کشاورزي و استفاده از اراضي مستعد تخريب را بيشتر کردند اما نسل شکار باز هم تعادل خود را با استفاده از طبيعت پربار و مراتع و پناهگاههاي موجود حفظ کرده بود .

http://nature.harferooz.com/photos/i...45dancshot.jpg

بتدريج که سلاح شکاري از حالت تير و کمان و نيزه تبديل به اسلحه هاي گرم شد و با اختراعات صنعتي و اختراع وسايط نقليه بشر استفاده از طبيعت بخصوص از شکار را چه از نظر تغذيه و چه از نظر تفريحي توسعه داد و نسل حيوانات که از منابع قابل تجديد هستند در اثر شکار بي رويه و عدم رعايت اصول شکار و مقررات حفاظتي رو به کاهش نهاد و حتي نسل بعضي از جانواران در اثر بهره برداري غيراصولي رو به انقراض گذاشت و کشور عزيزمان ايران با تنوع اقليمي و داشتن همه گونه محيط طبيعي و انواع نسل حيوانات وحشي بهشت شکارچيان محسوب ميشد تا اينکه در دهه 1330 با همت عده اي از دوستداران شکار و طبيعت مثل مرحوم منوچهر رياحي و يارمحمد شادلو و عده اي ديگر لزوم قوانين و مقرراتي براي حفظ نسل شکار پيشنهاد گرديد و در سال 1335 با تشکيل کانون شکار اولين قدم در زمينه تصويب قانون حفاظت شکار برداشته شد و بطور جدي براي جلوگيري از انقراض و لطمات زياد به حيات وحش اقداماتي انجام گرديد ولي سياستگزاران و مجريان دريافتند که حفاظت از گونه هاي جانوري بدون حفاظت از زيستگاهها امکان پذير نيست و قوانين جاري پاسخگوي نياز آينده نميباشد در نتيجه در سال 1346 سازماني بنام سازمان شکارباني و نظارت بر صيد بوجود آمد که يک نهاد دولتي محسوب ميگرديد و جايگزين کانون شکار ايران گرديد و باز هم برحسب ضرورت در سال 1350 سازمان حفاظت محيط زيست تشکيل و جايگزين سازمان مزبور گرديد و از نظر حقوقي زيستگاههاي حفاظت شده با عناوين مناطق حفاظت شده – پارکهاي حيات وحش به تصويب رسيد و تا سال 1352 سي و هفت منطقه حفاظت شده و هشت پارک وحش ايجاد و تحت حفاظت و مديريت سازمان محيط زيست قرار گرفت .