طبیعت و توریسم (طبیعت ایران و جهان، نقاط دیدنی، گردشگری)؛

گورخر آسیایی

اين حيوان در راسته فردسمان قرار دارد و شباهت زيادي به الاغ دارد ولي قدري از آن بزرگتر است. گورخر ايراني بر خلاف گورخر آفريقايي بدن راه راه ندارد و رنگ پشت آن زرد تمايلي به نارنجي، پايين بدن، پهلوها و كفلها سفيد متمايل به زرد است. يال سياهرنگي بر روي گردن و نوار قهوهايي تيرهايي در پشت است كه تا دم ادامه دارد. از مشخصههاي بارز آن وجود تكهاي پوست گردو سياه رنگ در سطح داخلي دستها است كه باعث شناسايي آن ميشود.

اين حيوان در گذشته به تعداد زياد در حاشيه كوير مركزي از طبس تا سمنان، جنوب ورامين، نزديك قزوين، دشتهاي مجاور كلاه قاضي و گاوخوني در استان اصفهان، بافت و سيرجان در استان كرمان، نيريز در استان فارس، ابرقو و هرات در استان يزد و مناطق مرزي سرخس وجود داشته است. ولي در حال حاضر تعداد بسيار كمي از آن فقط در مناطق حفاظت شده توران و بهرامگور و منطقه مرزي سرخس باقي مانده است. براثر تعقيب و شكار آن به وسيله موتورسيكلت و اتوموبيل، تخريب زيستگاه، اشغال آبخورها نسل آن به شدت در معرض خطر نابودي است به طوريكه هم اكنون نام آن ليست CITES قرار دارد.

http://nature.harferooz.com/photos/i...72goor_big.jpg

زيستگاه اين حيوان به طور كلي دشتها، تپه ماهورهاي كوتاه، درمنهزارها، تانحزارها، قيچزارهاي بلند واقع در مناطق بياباني و استپي است. در روز فعال است و بيشتر صبح زود و عصر مشاهده ميشود. گورها به صورت اجتماعلي زندگي ميكنند و حس بينايي، بويايي و شنوايي بسيار قوي دارند. همچنين وابستگي زيادي به آب دارند و از گياهان مرتعي استفاده ميكنند. در اواخر خرداد ماه جفتگيري ميكنند و طول عمر آنها حدود 40 سال است.

مهمترین زیستگاه گور در ایران , منطقه حفاظت شده بهرام گور است . گورخر كه مهمترين گونه جانوري در منطقه بهرام گور است مهاجرت هاي كوتاهي در اين منطقه در فصول مختلف سال انجام مي دهد. كاهش بارندگي، احساس ناامني و تداوم خشكسالي از جمله عواملي است كه مهاجرت اين حيوان را افزايش مي دهد. مهاجرتهايي كه براثر اين عوامل رخ مي دهد مي تواند تأثيرمرگ بار بر نسل گورخر در منطقه حفاظت شده بهرام گور برجاي بگذارد. از گله هاي گورخر كه پيشتر در اين منطقه به صورت دستجمعي حركت مي كردند اكنون خبري نيست و براساس آمار موجود تنها ۱۰۰ رأس گور در اين منطقه زندگي مي كنند .