طبیعت و توریسم (طبیعت ایران و جهان، نقاط دیدنی، گردشگری)؛

اثرات گرد و غبار بر اکوسیستم های دریایی و زمینی

گرد و غبار حاوی مواد معدنی که به سطح زمین فرو می ریزند در طول مسیرحمل، آهن و سایر ریزمغذی های دیگر را به اکوسیستم های زمینی و دریایی می افزایند. در اقیانوس ها ، ذرات معدنی آئروسولها (گرد و گاز موجود در هوا) بهره وری زیستی را افزایش می دهد.

نقل و انتقال گسترده جوی مواد معدنی گرد و غبار، مواد مغذی خوبی برای زندگی فیتوپلانکتونها(گیاهان ریز شناور بر سطح دریا) و زئوپلانکتونها (جانوران ریز شناور بر سطح دریا) را فراهم می کند. این موضوع برای مناطقی از اقیانوسها که به جهت دور بودن از رودخانه ها مواد مغذی کمتری دریافت می کنند اهمیت بسزایی دارد. به عنوان مثال ، گرد و غبار جنوب صحرا، یک منبع مهم مواد مغذی برای اقیانوس آتلانتیک شمالی محسوب می شود (Goudie و میدلتون 2001). اکوسیستم زمینی نیز در دامنه ای وسیع از مزایای حرکت گرد و غبار بهره مند می شود.

http://nature.harferooz.com/photos/i...AP_468x312.jpg

حاصلخیزی حوضه آمازون و بهره وری از جنگلهای انبوه آن ، مدیون نقل و انتقال ، 40 میلیون تن گرد و غباری است که هر سال از صحرا به آنجا منتقل می شود، (Swap et al. 1992; Koren et al.2006). حدود نیمی از این گرد و غبار از یک منطقه کوچک بنام چاله Bodélé ، واقع در شمال شرقی دریاچه چاد حاصل می شود (شکل 2.1 و 1.1 – در دو پست قبلي).

خاک سطحی جنگلهای بارانی بطور تیپیک کم عمق ، دارای مواد مغذی کم، و فاقد مواد معدنی محلول است (به علت شسته شدن توسط باران های سنگین). بخشی از گرد و غبار ی که به آنجا می رسد سبب تعادل مواد مغذی آن منطقه شده و به بارور شدن بیشتر حوضه آمازون کمک می کند (Koren و همکاران 2006). وقایع گرد و غبار بیابان همچنین مقادیر زیادی از میکروارگانیسم ها و گرده ها را به جو زمین تزریق می کند.

بدیهی است که چنین وقایعی ممکن است نقشی در مورد انتقال پاتوژنها و یا گسترش دامنه جغرافیای حیاتی بعضی از این موجودات بازی کند. حمل و نقل پاتوژنها از این نظر که ممکن است کمک به گسترش بیماریهای گیاهی و حیوانی بین قاره ای کند بعنوان یک نگرانی خاص گرد و غبار محسوب می شود.

گرد و غبار جنوب صحرا با انتقال و گسترش اسپورهای حامل بیماری می تواند به عنوان یک عامل دخالت در سیر طبیعی اکوسیستم ها محسوب شود بطور مثال این وضعیت گاهی اوقات می تواند سرزندگی سواحل مرجانی دریای کارائیب را کاهش دهد (شین و همکاران 2000). البته تا امروز، هیچ گزارش تایید شده ای از بیماری های عفونی انسان در ارتباط با گرد و غبارهای انتقالی بیابان که از راه دور منتقل شده باشد، وجود ندارد. با این حال ، نمونه های گرفته شده از هوای کارائیب نشان می دهد که در طول رویدادهای گرد و غباری آفریقایی تعداد میکروارگانیسم های نقل و انتقال یافته بوسیله هوا در مزارع دو تا سه برابر بیشتر از زمان های معمولی است.