ظهور پستانداران ربطي به انقراض دایناسورها نداشت
اين درحالي است كه براساس يك نظريه جا افتاده ظهور پستانداران ارتباط مستقيمي به محو شدن دايناسورها از صحنه طبيعت داشت.
اما اكنون كامل ترين شجره خانوادگي كه از پستانداران تهيه شده چنين ارتباطي را زير سوال مي برد.
اين شجره نامه چگونگي ارتباط گروه هاي مختلف - مانند پستانداران عالي و جوندگان - به هم و زمان جدايي آنها از يكديگر را نشان مي دهد. نتايج اين مطالعه در نشريه "نيچر" چاپ شده است.
"ابرشجره" پستانداران توسط تيمي بين المللي و با استفاده از داده هاي فسيلي موجود و از تحليل هاي ژنتيكي تهيه شد.
براساس نظريه هاي قبلي، در دوره زمين شناسي "كريتيشس" كه دايناسورها هنوز بر زمين گام مي زدند، پستانداران موجوداتي نسبتا نادر بودند زيرا سلطه خزندگان كهن بر اكوسيستم مانع تكامل و افزايش تنوع آنها مي شد.
شكوفايي تكامل
بر اين اساس، انقراض دايناسورها اين محدوديت را حذف كرد، و به پستانداران اجازه داد تنوع يابند و رشد و نمو كنند، كه آنها را در مسير موقعيت كنوني يعني غلبه بر زمين قرار داد.
براساس اين مدل، پستانداران كيسه دار (پلاسنتال) به دو زيرگروه عمده تقسيم شدند. اين پس از انقراض بزرگ بود كه تصور مي شود در اثر برخورد يك سنگ عظيم آسماني به زمين در حدود 65 ميليون سال قبل روي داد.
كيت جونز، از نويسندگان مقاله نيچر، از انجمن جانورشناسي لندن به بي بي سي گفت: "به طور سنتي تصور مي شد كه برخورد شهاب سنگي كه باعث نابودي دايناسورها شد به پستانداران فرصت لازم را داد."
با اين حال اين ابرشجره نشان مي دهد كه پستانداران كيسه دار 93 ميليون سال قبل به دو زيرگروه تقسيم شده بودند، يعني مدت ها پيش از برخورد سنگ آسماني به زمين و زماني كه دايناسورها هنوز بر زمين حكمفرما بودند.
پس از پيدايش اين دو زيرگروه، سرعت تكامل پستانداران افت كرد و اين وضع تا عصر ايوسين يعني 55 ميليون سال قبل ادامه يافت.
آغاز عصر ايوسين مصادف بود با گرمايش سريع زمين و شكوفايي در عرصه تنوع پستانداران.
دكتر جونز مي گويد: "ابرشجره پستانداران راه تازه اي براي نمايش دادن كليه گونه هاي پستانداران روي كره است، كه نقطه آغاز آن يك جد واحد است. رابطه گونه ها را مي توان از مشخصه هاي ساختارشناسي (مورفولوژي) و سلسله بندي ژنتيكي استنباط كرد."
"اگر مي خواستيم از صفر شروع كنيم بايد داده هاي ملكولي و ساختارشناسي 4000 گونه مختلف را جمع آوري مي كرديم."
"اما در عوض از اطلاعات منتشر شده از سوي صدها پژوهشگر از سراسر جهان استفاده كرديم. ما از تكنيك تازه اي به نام ابرشجره سازي استفاده كرديم كه امكان مي دهد همه اطلاعات موجود را برداشته، مجددا كدگذاري و تحليل كنيم طوري كه انگار همه بخشي از يك مجموعه داده ها هستند.