28-06-2011, 04:11 PM
|
#1
|
(کاربر طلایی)
تاریخ عضویت: Mar 2011
نوشته ها: 512
|
طبیعت گردی (اکوتوریسم)
طبیعت گردی (اکوتوریسم)
رایمر گیلسن باخ (Reimer Gilsenbach) (1925- 2001) گفته بود:«ما اگر طبیعت را تغییر ندهیم نمیتوانیم زنده بمانیم و اگر آن را تخریب کنیم از بین میرویم.» امکان عبور از این راه سخت و پرتگاه بین تغییر و تخریب برای جامعهای وجود دارد که فرهنگ آن جامعه با مقتضای طبیعت هماهنگ باشد.
ماریو بروجی، بوم شناس سوئیسی میگوید: «ما نمیدانیم چه دخالتهایی در طبیعت انجام دهیم تا زمانی که ندانیم طبیعت چه کار میکند.»
جنگلهای هیرکانی (خزری) در شمال ایران یکی از 25 منطقۀ مهم تنوع زیستی در جهان است که با دارا بودن زمینۀ تفرجی ارزشمند و آب و هوای مناسب، با خطر تهدیدآمیزی مانند تراکم جمعیت و آثار منفی زیست محیطی مواجه است. از زمان تصویب قطعنامۀ چهارمین نشست کنوانسیون تنوع زیستی که در سال 1379 (1998م) در براتیسلاوا (پایتخت اسلوواکی) برگزار شد، بر مسألۀ تهدید تنوع زیستی بر اثر گسترش طبیعت گردی تأکید میشود.
در فصول 23 و 24 و 25 از دستور کار 21 در نشست جهانی ریودوژانیرو (برزیل) موضوع طبیعتگردی و توسعۀ آن با هدف ایجاد اشتغال و افزایش درآمد مردم بومی و جوامع محلی مطرح شده است.
بر اساس تصمیمات همایش جهانی ذخیرهگاه زیست کره در شهر سِویا (Sevilla) در اسپانیا (1374ش/1995م) مقرر شد که ذخیرهگاههای زیست کره، مناطق مناسبی برای طبیعت گردی و استفاده از مناطق طبیعی و انسان ساخت هستند.
مسألۀ گردشگری و طبیعت گردی در چارچوب بحث توسعۀ پایدار «ریو» یکی از برنامههای اساسی است که باید از نظر بومشناختی به دقت بررسی و تجزیه و تحلیل شود. فقط ملاحظات بومشناختی (اکولوژیک) قادر خواهد بود طبیعت گردی را پایدار نگه دارد و اینجاست که باید با درایت خاصی از مرز بین تغییر و تخریب عبور کرد.
|
|
|