سابقه باستان شناسى بلوچستان - طبیعت و توریسم (طبیعت ایران و جهان، نقاط دیدنی، گردشگری)؛

emily · 19-06-2011, 04:15 PM

سابقه باستان شناسى بلوچستان

بلوچستان بخش بزرگى از جنوب شرقى فلات ايران است كه نسبت به ساير مناطق اين فلات ناشناخته ‏تر است. اين منطقه در واقع مرز بين دو تمدن بزرگ ايران و هند بوده است كه به دلايل خاص از جمله وضعيت خاص جغرافيايى‏، جمعيت كمى در خود جاى داده است. تا 50سال پیش تصور مى‏شده كه در بلوچستان اثرى از تمدن هاى بزرگ و اجتماعات بشرى و از شهر و آبادى خبرى نبوده است، و تنها راهرويى ارتباطى بين تمدنهاى هندى و تمدنهاى غرب ايران( سومر،ایلام) بوده است. اين پندار اشتباه در مجموع باعث شده بود كه كمتر مورد توجه باستان شناسان و محققان تاريخ قرار گيرد.

بررسى‏ها و پژوهشهاى باستانى اين بخش از ايران تاريخچه چندانى ندارد و دوران آن بسيار كوتاه است و اطلاعاتى كه غربيان درسفرنامه‏ هاى خود نوشته‏ اند از نظر باستان شناسى اطلاعات جسته و گريخته‏اى بيش نيست.

تعداد محوطه‏ هاى باستانى در بلوچستان كه باروشهاى جديد و علمى مورد تحقيق و بررسى قرار گرفته ‏اند بسيار اندك است و بيشتر آنها تنها بصورت سطحى شناسايى شده‏اند و تنها از آنها يك سرى ابزار و اشياى قديمى بدست آمده است. تنها تپه بمپور از جمله مناطقى است كه نسبت به ساير محوطه‏ هاى باستانى بلوچستان بيشتر مورد كاوش و بررسى قرار گرفته، امّا اطلاعات زيادى به علت محدودبودن زمان كاوش و كوچك بودن كارگاههاى حفارى در اختيار باستان شناسان قرار نمى‏دهد.

اقدامات زير در خصوص باستان شناسى بلوچستان صورت گرفته است:

«مارك اورل اشتين» باستان‏شناس انگليسى مجارى‏الاصل نخستين كسى بود كه با سفر به شمال و جنوب بلوچستان و كناره‏ هاى درياى مكران (عمان) در اوايل سده حاضر بسيارى از محوطه‏ هاى باستانى اين مناطق را مورد بررسى و شناسايى قرار داد (1932م). هدف او از اين توجه و مسافرت شناخت رابطه بين تمدنهاى سند و رودان (هرمزگان) بوده است. چون اين منطقه بر سر بزرگراه شرق و غرب واقع شده است و راه ارتباطى بين سند و رودان در واقع قاعده مثلثى است كه رأس اين مثلث در شمال خراسان بزرگ قرار دارد.

«هرتسفلد» دومين كسى است كه پس از «اشتين» به اين منطقه مسافرت و چندين محوطه باستانى از دوره‏ هاى مختلف را مورد شناسايى و بررسى قرار داده است. اطلاعات داده شده وى و «اشتين» هنوز پس از گذشت چندين سال به قوت خود باقى و قابل اعتنا مى‏باشند.

«ژوزف كالدول» و «صادق شهميرزادى» در دهه 1340 ه .ش تپه باستانى ابليس در بردسير كرمان را مورد بررسى قرار دادند. و به نظر آنها اين منطقه راهرويى ارتباطى بين تمدنها بوده و همچنين سفالهاى بدست آمده در طول رودخانه هليل رود (كرمان) با سفالهاى تپه حسينى نزديك بمپور با هم شبيه هستند. آنها بيان كرده ‏اند كه اقوامى از مناطق مركزى فلات ايران پس از طى 1200 كيلومتر ابتدا به كرمان رسيده‏اند و سپس به سوى رودخانه سند حركت نموده وتمدنهايى را پى‏ريزى كرده ‏اند.

خانم «بئاتريس دكاردى» باستان شناس انگليسى در سال 1347 ه.ش بعد از شناسايى تپه‏ هاى بمپور عقيده دارد كه به دليل مشابه بودن سفالهاى بدست آمده از تپه‏ هاى حصار و سيلك با سفالهاى بلوچستان، خاستگاه اوليه تمدنهاى مستقر در بلوچستان بايد مناطق مركزى فلات ايران باشد. لازم به ذكر است اين باستان شناس به مدت 3 ماه براى انجام پروژه مدرك دكتراى خود در بمپور به كار كاوش و بررسى مشغول بوده است.

«سكرين» در سال (1307 ه.ش- 1928م) در منطقه خاش قبرستان عجيبى را كشف نمود.

«جوديت ماروچك» در سال 1353 ه.ش منطقه وسيعى به وسعت 1500 كيلومتر مربع در شهرستان خاش را مورد شناسايى قرار داد كه شامل چندين محوطه باستانى از كهن‏ ترين دورانها تا 200 سال پيش است.

19-06-2011, 04:15 PM	#1
emily (کاربر طلایی) تاریخ عضویت: Feb 2011 نوشته ها: 956	سابقه باستان شناسى بلوچستان سابقه باستان شناسى بلوچستان بلوچستان بخش بزرگى از جنوب شرقى فلات ايران است كه نسبت به ساير مناطق اين فلات ناشناخته ‏تر است. اين منطقه در واقع مرز بين دو تمدن بزرگ ايران و هند بوده است كه به دلايل خاص از جمله وضعيت خاص جغرافيايى‏، جمعيت كمى در خود جاى داده است. تا 50سال پیش تصور مى‏شده كه در بلوچستان اثرى از تمدن هاى بزرگ و اجتماعات بشرى و از شهر و آبادى خبرى نبوده است، و تنها راهرويى ارتباطى بين تمدنهاى هندى و تمدنهاى غرب ايران( سومر،ایلام) بوده است. اين پندار اشتباه در مجموع باعث شده بود كه كمتر مورد توجه باستان شناسان و محققان تاريخ قرار گيرد. بررسى‏ها و پژوهشهاى باستانى اين بخش از ايران تاريخچه چندانى ندارد و دوران آن بسيار كوتاه است و اطلاعاتى كه غربيان درسفرنامه‏ هاى خود نوشته‏ اند از نظر باستان شناسى اطلاعات جسته و گريخته‏اى بيش نيست. تعداد محوطه‏ هاى باستانى در بلوچستان كه باروشهاى جديد و علمى مورد تحقيق و بررسى قرار گرفته ‏اند بسيار اندك است و بيشتر آنها تنها بصورت سطحى شناسايى شده‏اند و تنها از آنها يك سرى ابزار و اشياى قديمى بدست آمده است. تنها تپه بمپور از جمله مناطقى است كه نسبت به ساير محوطه‏ هاى باستانى بلوچستان بيشتر مورد كاوش و بررسى قرار گرفته، امّا اطلاعات زيادى به علت محدودبودن زمان كاوش و كوچك بودن كارگاههاى حفارى در اختيار باستان شناسان قرار نمى‏دهد. اقدامات زير در خصوص باستان شناسى بلوچستان صورت گرفته است: «مارك اورل اشتين» باستان‏شناس انگليسى مجارى‏الاصل نخستين كسى بود كه با سفر به شمال و جنوب بلوچستان و كناره‏ هاى درياى مكران (عمان) در اوايل سده حاضر بسيارى از محوطه‏ هاى باستانى اين مناطق را مورد بررسى و شناسايى قرار داد (1932م). هدف او از اين توجه و مسافرت شناخت رابطه بين تمدنهاى سند و رودان (هرمزگان) بوده است. چون اين منطقه بر سر بزرگراه شرق و غرب واقع شده است و راه ارتباطى بين سند و رودان در واقع قاعده مثلثى است كه رأس اين مثلث در شمال خراسان بزرگ قرار دارد. «هرتسفلد» دومين كسى است كه پس از «اشتين» به اين منطقه مسافرت و چندين محوطه باستانى از دوره‏ هاى مختلف را مورد شناسايى و بررسى قرار داده است. اطلاعات داده شده وى و «اشتين» هنوز پس از گذشت چندين سال به قوت خود باقى و قابل اعتنا مى‏باشند. «ژوزف كالدول» و «صادق شهميرزادى» در دهه 1340 ه .ش تپه باستانى ابليس در بردسير كرمان را مورد بررسى قرار دادند. و به نظر آنها اين منطقه راهرويى ارتباطى بين تمدنها بوده و همچنين سفالهاى بدست آمده در طول رودخانه هليل رود (كرمان) با سفالهاى تپه حسينى نزديك بمپور با هم شبيه هستند. آنها بيان كرده ‏اند كه اقوامى از مناطق مركزى فلات ايران پس از طى 1200 كيلومتر ابتدا به كرمان رسيده‏اند و سپس به سوى رودخانه سند حركت نموده وتمدنهايى را پى‏ريزى كرده ‏اند. خانم «بئاتريس دكاردى» باستان شناس انگليسى در سال 1347 ه.ش بعد از شناسايى تپه‏ هاى بمپور عقيده دارد كه به دليل مشابه بودن سفالهاى بدست آمده از تپه‏ هاى حصار و سيلك با سفالهاى بلوچستان، خاستگاه اوليه تمدنهاى مستقر در بلوچستان بايد مناطق مركزى فلات ايران باشد. لازم به ذكر است اين باستان شناس به مدت 3 ماه براى انجام پروژه مدرك دكتراى خود در بمپور به كار كاوش و بررسى مشغول بوده است. «سكرين» در سال (1307 ه.ش- 1928م) در منطقه خاش قبرستان عجيبى را كشف نمود. «جوديت ماروچك» در سال 1353 ه.ش منطقه وسيعى به وسعت 1500 كيلومتر مربع در شهرستان خاش را مورد شناسايى قرار داد كه شامل چندين محوطه باستانى از كهن‏ ترين دورانها تا 200 سال پيش است.

کاربران در حال دیدن موضوع: 1 نفر (0 عضو و 1 مهمان)