زمین های شکار خصوصی

[kodiak]

زمین های شکار خصوصی

آیا امکان شکار در زمین های عمومی روز به روز کمتر می شود؟ آیا آینده حیات وحش وشکار در دست صاحبان زمین ها می باشد؟ آیا ملک خصوصی می تواند امیدی برای آینده حیات وحش و شکار باشد؟ این ها سوالاتی است که در امیکا هم خیلی مطرح است.

در اروپا تاریخ نشان داده است که همواره مالکیت خصوصی برای حیات وحش و شکار مشکلاتی به وجود آورده است. در حال حاضر اول موضوع حفاظت از محیط زیست مطرح بوده و سپس کمبود طعمه مورد بررسی قرار گرفته است و در این میان موضوع مالکیت خصوصی نیز زیر سوال رفته است.

لازم به ذکر است که امروزه بهترین حیات وحش و شکارگاه در زمین های خصوصی هستند تا در زمین های عمومی مثلاً بزهای کوهی در پارک یلواستون با چراگاه خصوصی و علفزارهایی که خوب آبیاری شده اند خیلی بهتر از وضعیتی که در طبیعت قرار دارند زندگی می کنند و امروزه مسئله مادی برای شکارچی اهمیت ندارد بلکه کیفیت در شکار، یک تجربه مهم حساب می شود. البته موضوع شکار در اقصی نقاط جهان با یکدیگر تفاوت دارد. مثلاً در امریکا برای یک شکارچی کیفیت شکار از مسئله مادی بیشتر اهمیت دارد. در نتیجه می توان گفت زمین های خصوصی بهترین محل برای شکارچیان است.

البته لازم به ذکر است که اصولاً شکارچیان از محدود شدن زمین ها و شکارگاه های طبیعی توشط صاحبان زمین خرسند نیستند و از علامت گذاری املاک خصوصی به وسیله صاحبان آن ها خوششان نمی آید. به نظر می رسد بهترین اقدام، حفظ و رسیدگی به زمین های عمومی برای بهبود شرایط حیوانات و تکثیر شرایط آن ها باشد. این بحثی است که در کشور ما ایران هم مطرح است و هنوز بحث واگذاری زمین ها مخالفین و موافقین خودش را دارد.