پليكان‌ها نمونه‌اي از شگفتي‌هاي خلقت

[emily]

پليكان‌ها نمونه‌اي از شگفتي‌هاي خلقت

پليكان‌ها از جمله عجايب خلقت هستند. آنها پرندگاني ماهيخوار هستند و به شيوه‌اي كاملا منحصر به فرد ماهيگيري مي‌كنند. منقار آنها كيسه‌‌هاي محكم و بزرگ دارد. آن را به داخل آبگير فرو مي‌كنند و با منقار باز بالاي آب پرواز يا شنا مي‌كنند و در نتيجه مقدار زيادي آب به همراه ماهي را در منقار خود ذخيره مي‌كنند، آنگاه با بال‌هاي قوي خود از سطح آبگير بلند شده و در كناري به آسودگي غذايشان را مي‌خورند.

گاه پليكان‌هاي والد، كيلومتر‌ها با همين وضعيت پرواز مي‌كنند تا ماهي تازه براي فرزندان خود ببرند. پليكان پاخاكستري، يكي از گونه‌هاي پليكاني است كه در ايران آشيان دارد و البته خيلي كم در ايران زادوولد مي‌كند.

بيشترشان مهاجر هستند و در زمستان‌ها به ايران مي‌آيند و در نوار‌هاي ساحلي جنوبي ايران بوفور ديده مي‌شوند.

پليكان‌هاي پاخاكستري با پليكان‌هاي سفيد ، شباهت‌هاي بسيار زيادي دارند و به اين راحتي نمي‌توان آنها را از هم شناسايي كرد. آنها در دسته‌هاي بزرگ و در ارتفاع بالا به صورت بال باز پرواز مي‌كنند و به هنگام پرواز، سرشان را به عقب روي شانه‌ها قرار مي‌دهند. اين پرنده خيلي زياد مورد تهديد شكار نبوده ، اما براحتي در فهرست پرندگان بشدت در معرض انقراض در ايران قرار گرفته است. مهم‌ترين دليل اين امر اين است كه سكونتگاه آنها كه مناطق تالابي داخل ايران است، بشدت تخريب شده است. مثلا تالابي مثل تالاب پريشان كه روزگاري از مهم‌ترين مامن‌هاي اين پرندگان بوده، امروزه به معناي واقعي پريشان شده و جز نام، چيز ديگري از آن باقي نمانده است.

يكي از رفتار‌هاي وحشيانه‌اي كه انسان با پليكان‌ها (بخصوص پليكان‌هاي پاخاكستري) كرده، استفاده از آنها در صيد ماهي بوده است.

برخي صيادان، پليكان‌ها را در گرسنگي مفرط نگاه داشته و به گردنشان، طوق پلاستيكي‌اي مي‌انداختند تا نتوانند ماهي‌هاي صيد كرده را ببلعند. با رها كردن پليكان‌هاي گرسنه، آنها حريصانه به صيد ماهي مي‌پردازند و صيادان هم ماهي‌هايي كه پليكان‌ها شكار كرده، ولي نمي‌توانند ببلعند را از چنگشان درمي‌آورند. به هر حال امروزه در تمام نوار ساحلي، بخش‌هاي شمال شرقي سيستان و پيرامون تالاب هامون ، منطقه جنوب غربي ايران و تالاب‌هاي كوچك و بزرگ خوزستان، تعداد پليكان‌هاي پاخاكستري 180 سانتي‌‌متري سفيدرنگي كه روزگاري در زمستان‌ها با غرور، آسمان منطقه را مي‌پيمودند، بشدت كاهش يافته و كمتر مي‌توان آنها را ديد.

همه ما مسوول اين انقراض بزرگ هستيم. شايد تاكنون حتي يك پليكان را نديده باشيد، اما اين به آن معني نيست كه شما نقشي در انقراض آنها نداريد. هر وقت در يك ويلاي ييلاقي به استراحت مي‌پردازيد، به اين فكر كنيد كه احتمالا شما هم بخشي از يك تالاب را تهديد كرده و مستقيما در انقراض پليكان‌هاي پاخاكستري، نقش بازي كرده‌ايد.