فراتوفيت هاي مقاوم به نمك

[Magnum]

فراتوفيت هاي مقاوم به نمك

در حاشيه پلايا و پايين ترين شيب آبرفت هاي بادبزني شكل، گياهان غالبي رويش دارند كه فراتوفيت هاي مقاوم به نمك نام دارند. در اين مناطق ناحيه اشباع يا صعود كاپيلاريته معمولا در فاصله 6 متري سطح زمين واقع است. اين ناحيه منطقه اي است كه ريشه هاي گياه به دليل دستيابي به آب زيرزميني نياز به پيشروي بيشتري پيدا نمي كنند.

در اين ناحيه معمولا خاكها شني و سيلتي و همراه با درصد بالايي از نمك مي باشند اين وضعيت سبب تشكيل سخت لايه اي روي زمين يا نزديك به سطح زمين مي شود شرايط جايگاهي كه اين گونه هاي گياهي در آنجا رشد مي كنند بيشتر وابسته به موجودي آب است و خيلي به باران متكي نيستند.

افزايش شوري آب زيرزميني بسمت داخل پلايا مقاومت اين گونه ها را محدود مي كند و در نتيجه تعداد آنها خيلي سريع كاهش پيدا مي كند. قراوانترين گونه هاي مقاوم به نمك كه در اين زون واجد نمك يافت مي شوند، گونه هاي Allenrolfea و Salicornia است. اين گونه گياهان براي رشد و نمو در محيط هاي با شوري بالا توانايي مقابله با نمك را از طريق آناتوميكي يا كنار زني و برون ريزي نمك دارا هستند. 17 گونه فراتوفيت مقاوم به نمك در بيابانهاي جنوبي آمريكا بشرح زير شناسايي شده است.