26-06-2011, 07:39 AM | #1 |
(کاربر طلایی)
تاریخ عضویت: Mar 2011
نوشته ها: 648
|
تفکیک مناطق بیابانی ایران از جنبه پوشش گیاهی
تفکیک مناطق بیابانی ایران از جنبه پوشش گیاهی قلمرو گسترش گونه هاي گياهي در بيابان تعيين قلمرو گسترش هر يك از گونه هاي گياهي همواره مورد نظر متخصصين جغرافياي گياهي بوده است. مقايسه عرصه هاي گسترش گونه هاي گياهي و تعيين حدود آنها براي گياهشناسان زمينه هاي تحقيقاتي قابل توجهي بوجود آورده است. حدود انتشار هرگونه گياهي وضعيت تعادل يا بي ثباتي گياه را مجسم مي كند از اين نظر احتياجات زيستي گياهان در انتشار جغرافيايي آنها تاثير بسزايي دارد چنانكه عرصه انتشار گياهان هالوفيت متناسب با وسعت زمين هاي شور است زيرا مهمترين عاملي كه موجب تحديد پراكندگي اين گونه گياهان مي شود ميزان شوري خاك است. بديهي است عامل ديگري كه در تحديد انتشار اين گياهان موثر است ميزان گرماي محيط است. مثلا در مناطق سرد چون زمان مساعد براي رشد دانه ها بسيار كوتاه است ممكن است نمو گياهان شورپسند با وجود زمين هاي نمكدار باز هم ميسر نشود.به عقيده دوكاندول (به نقل از مبين 1360) غالب گياهان، يك عرصه گسترش واقعي و يك عرصه گسترش احتمالي دارند. در قلمرو گسترش واقعي، انواع گونه مزبور وجود دارند ولي در قلمرو گسترش احتمالي كه خيلي وسيعتر از اولي است وجود افراد گونه، حتمي نبوده و تنها شرايط مساعد محيط انتشار احتمالي گونه مزبور را امكان پذير مي نمايد.بديهي است عرصه انتشار ثابت هميشه محصور در عرصه گسترش احتمالي است. ترسيم گسترش قلمرو جغرافيايي هر گياه علاوه بر آنكه اطلاعاتي در باره نحوه پراكندگي هر واحد سيستماتيك به ما مي دهد، نتايج عمده ديگري نيز از آن متصور است چنانكه با اين روش در باره تاريخ و سن گياه ، مركز پيدايش و نحوه انتشار آن همچنين سرعت تكامل واحد مزبور مي توان مطالب مفيدي بدست آورد.اين موضوع نشان مي دهد كه عرصه انتشار جغرافيايي هر واحد سيستماتيك، يك قلمرو گياهي ثابت و متوازن نبوده بلكه برحسب تغييرات اقليمي ، زمين شناسي و حتي جهش هاي ارثي گروه هاي گياهي اين عرصه در تغيير و تكامل است و بر اثر تغيير شرايط عوامل محيطي ممكن است عرصه انتشار آن وسيعتر يا محدودتر شود. توجه به معيار هايي از اين قبيل مي تواند ما را در تفكيك مناطق بياباني از عير بيابان كمك كند. .....ادامه دارد. گونه اسكمبيل در بيابان در بحث جغرافياي گياهي اغلب ديده مي شود كه اصطلاحات و تعاريف داراي مفهوم دقيق نيستند و گاهي موجب اشتباه و گمراهي مي شوند. مثلا در تعريف بيابان كه غالبا در نقاط مختلف جهان بعنوان مناطق بسيار خشك با آب و هواي بري شناخته مي شود از لحاظ جغرافياي زيستي و اكولوژيكي نظير يكديگر نيستند. بطور مثال در بيابان افريقا در بخش هاي شمالي و جنوبي و منطقه حد واسط با توجه به پراكنش زماني باران سه نوع اقليم قابل تشخيص است و در مقابل سه نوع رويش نيز در اين منطقه ديده مي شود بطوري كه در شمال رويش هايي وجود دارد كه از نظر خواسته هاي اكولوژيكي در مرز رويش هاي مديترانه اي است زيرا همان مقدار كم بارندگي در فصل زمستان به زمين مي رسد. درجنوب رويش هايي مشابه مرز نهايي منطقه حاره قرار دارد (باران در فصل گرما به زمين مي رسد) و در بين اين دو منطقه رويشي شمال و جنوب كه باران بطور نامنظم و در تمام فصول سال به زمين مي رسد، رويش هاي مخصوصي است كه شامل گياهان پست مانند قارچ ها و آلك هاي خاكي است (مبين 1360). بديهي است اكولوژي سه نوع رويش نامبرده از يكديگر كاملا متمايز است اين در حالي است كه كل اين منطقه تحت عنوان بيابان افريقا شناخته مي شود.و از همين قرار مي توان به بيابانهاي ايران اشاره كرد كه در مناطق مختلف از لحاظ نوع و تنوع پوشش گياهي با يكديگر متفاوتند آنچنانكه در دشت لوت (بر خلاف بيابانهاي ساحلي)گياهان بومي مخصوص ريگ هاي بلند لوت شناخته شده است كه شمار آنها كم ولي ويژه همين نقاط بياباني هستند در حاليكه از هر دو منطقه مذكور بطور عام تحت عنوان بيابان ياد مي شود. براي تفكيك مناطق بياباني از غير بيابان از معيار غناي رويشي نيز استفاده مي شود. سرزمين گياهي يا به صورتي ساده تر مناطقي كه از نظر جغرافياي فيزيكي از هم متمايز مي باشند شامل فلوري هستند كه از نظر غناي گياهي بسيار متفاوت مي باشند و اين اختلاف چه از نظر كميت (شمار گونه ها) و چه از لحاظ كيفيت (خصوصيات سيستماتيك) قابل ملاحظه است بطور مثال دشت هاي پهناوري نظير بيابانها شامل فلور بسيار فقيري بوده و بر عكس، جزاير و يا واحد هاي كوهستاني صاحب فلور بسيار غني تري هستند. از اين نظر مي توان گفت، ميزان موجودي گياهي يك منطقه با وسعت آن نسبت مستقيم ندارد. بطور مثال غناي گياهي بيشتر جزيره هرمز (وسعت كم) نسبت به بيابان لوت (وسعت زياد) و يا واحد كوهستاني مسلط به دشت كوير نسبت به اين ناحيه بزرگ مؤيد اين مطلب است. به هر حال با بررسي و شناسايي گونه هاي مقاوم به شرايط خشكي، شوري و نوسانات دمائي مي توان تا حدودي محدوده مناطق بياباني را شناسايي نمود چرا كه اين گياهان با ايجاد تغييرات خاص در شكل ظاهري خود، سازگاري مناسبي با شرايط حاد و شكننده مناطق بياباني پيدا كرده اند. برخي از اين گياهان با ذخيره آب در بافتهاي گياهي خود به شرايط كم آبي سازگار شده اند. برخي با انجام مكانيسمهاي متفاوت با شرايط شوري آب و خاك سازگاري يافته اند و بالاخره بعضي از گونه هاي گياهي اين مناطق با كم كردن سطح برگها (فلسي يا خاري شدن آنها) و گسترش سيستم ريشه اي جهت استفاده از آبهاي زيرزميني در اين مناطق ماندگار شده اند. مشاهده اين گونه هاي بيابان روي كه در نتيجه تعامل بسياري از عوامل محيطي با يكديگر ايجاد شده است، نشان مي دهد كه با شناسايي و حدود قلمرو گسترش آنها مي توان اطلاعات لازم را براي تعيين قلمرو بيابانها بدست آورد. |
برچسب ها |
مناطق بیابانی, گردش, گردشگري, درباره طبيعت, طبيعت, طبيعت و توريسم, طبيعت گردي |
کاربران در حال دیدن موضوع: 1 نفر (0 عضو و 1 مهمان) | |
|
|
War Dreams Super Perfect Body Scary Nature Lovers School Winner Trick Hi Psychology Lose Addiction Survival Acts The East Travel Near Future Tech How Cook Food Wonderful Search Discommend
Book Forever Electronic 1 Science Doors The Perfect Offers Trip Roads Travel Trip Time Best Games Of Shop Instrument Allowedly