توصيفي از كوير

[Magnum]

توصيفي از كوير

مي خواهم باز هم از كوير بگويم ، از سرزميني كه نهايت تلاش براي بقا را به تصوير مي كشد، جائي كه آب را با هيچ تجملي نميتوان پيمانه كرد،

آنجا كه سكوت موسيقي مداوم است و مملو از پرده هاي پر رمز و راز، آنجا كه سايه ها تنها همراه رهنورد است، همه چيز را افق، منتهي است، افق ، مرز طولاني آسمان و زمين ، ماواي خورشيد، نهايت معني براي يك نگاه جستجوگر،

شبهاي كوير حكايت ديگريست. شب، آسمان كوير نگاهت را با خود مي برد تا آستانه عروج، محو ميشوي در نقطه و نور، ضربانت را در كم وزياد شدن نور ستارگان هم آوا مي بيني، يكي شدن با طبيعت، از جنس طبيعت شدن ، حل شدن در واقعيت.
چه خوشبويند اين خارهاي كوير،
چه خوش آب و رنگ اند گلهاي كوير،
چه گواراست آب كوير،
چه دوست داشتني هستند مردم كوير،
چه شنيدني است موسيقي كوير،
همانند شب، سكوت، كوير