20-06-2011, 12:04 PM | #1 |
(کاربر طلایی)
تاریخ عضویت: Feb 2011
نوشته ها: 501
|
بلوچستان، سرزمين کوههاي مريخي
بلوچستان، سرزمين کوههاي مريخي و تضادها بزرگ بودن آن که نيازي به توضيح ندارد؛ نگاهي به نقشه ايران بياندازيد. در مورد ديدني بودن آن فقط اشاره ميکنم به چند جاذبه که در ايران، منحصر به آن منطقه است: آتشفشان نيمه فعال تفتان، گلفشانهاي متعدد، گاندو (نام بلوچي براي کوروکوديل) و مردمي با فرهنگ و چهرهاي خاص که در بردباري و کنار آمدن با شرايط دشوار کم مانند هستند. به گزارش ميراث خبر؛ اين منطقه، غني است زيرا مرزي طولاني با درياي عمان دارد و راه به اقيانوس هند؛ خاک هم بسيار دارد و اگرچه آب کافي ندارد، اما آفتاب خوبي دارد و اگر منابع آبي موجود درست مديريت شوند و سهممان از هيرمند گرفته شود، ميتوان کشاورزي پر رونقي در آن جا راه انداخت و انواع ميوههاي گرمسيري را پرورش داد. اما ... اين استان فقير است، زيرا بالاترين يا يکي از بالاترين نرخهاي رشد جمعيت را در کشور دارد، بنيان اقتصاد بومي آن در زير فشار تغييرات اقليمي و خشک ساليهاي پياپي و طولاني خرد شده است و از بيمديريتي در رنج است. در چابهار، در کنار جامعه اکثرا فقير بومي، منطقه آزاد اقتصادي را ميتوان ديد که ساختمانها و بازارها و اسکله نوساز (و البته، معماري بيهويت) آن نشان از تلاش مديراني دارد که در آرزوي درمان دردهاي منطقه با نسخههاي «آزاد سازي» و خصوصيسازي هستند، بي آنکه به ملزومات اين کار مجهز باشند. در محدوده منطقه آزاد، بقاياي کم فروغي از شهر باستاني تيس قرار دارد و ويرانههاي يک قلعه پرتقالي بر فراز تپهاي. کشور پرتقال پيشنهاد مرمت اين قلعه را به خرج خود داده است، اما ايران به دلايلي اين پيشنهاد را نپذيرفتهاست(؟!) و در عوض آن را به دست هم ميهنان «گنج ياب» سپردهايم که پيها و ديوارهاي آن را کنده و ميکنند. کوه های موسوم به مريخی از چابهار که به سوي گواتر ( در گويش محلي: گوادر، به کسر دال) ميرويم، در حدود کيلومتر 40 و 50 کوههاي کم ارتفاعي را ميبينيم که چاک چاک هستند و شکلهاي نامانوس دارند و هيچ پوشش گياهي ندارند. اين کوهها که به خاطر غير عادي بودنشان، در سالهاي اخير و در ميان گردشگران، به «کوههاي مريخي» شهرت يافتهاند، نمونههاي بدبوم ( معادل واژه انگليسي بدلند)هستند که پديده بوم شناختي ويژهاي است. بدبوم ( badland ) سرزمين کم باران و مرتفعي است که ميزان رطوبت و باران آن براي رشد گياهان کافي نيست و از نظر کشاورزي و ايجاد چراگاه بيارزش است. در اغلب اين سرزمينها، صخرههايي که سر آنها عمدتا بر اثر فرسايش عريان شده است ديده ميشوند ( فرهنگ محيط زيست، حسن دولت آبادي). شهر سوخته در نزديکی زابل به اين تعريف بايد افزود که بدبوم، بيشتر در پي استفاده نامتناسب انسان از سرزميني که توان بازتوليد زياد ندارد پديد ميآيد. علت اين کمبود توان ميتواند بارندگي ناچيز، سست بودن لايههاي زمين، شيب زياد و... باشد. بزرگترين تک عامل فرسوده ساختن سرزمين، چراندن بيش از حد دام است که پوشش نگهدارنده خاک، يعني گياهان را از ميان ميبرد. آنچه که در بلوچستان به « کوههاي مريخي» معروف شده و نيز تا حدي کلوتهاي بيابان لوت، در واقع بدبوم هستند. شکلهاي نامانوس ( و به همين دليل، جالب توجه ) اين پديدهها، ناشي از فرسايش سريع در برابر باد و باران است که بر خلاف فرسايشهاي آرام و طبيعي، مهلتي براي رويش گياهان باقي نميگذارد و سرزمين را دندانه دندانه و پر از لبهها و چاکها نشان ميدهد. همچنين، مقاومت نايکسان لايههاي زمين، در اين منطقهها گاه سبب شکلگيري ستونهايي با کلاهکهايي بر سر يا کوههايي که گويي با چاقو سر آنها را بريدهاند، ميشود. |
برچسب ها |
گردش, گردشگري, بلوچستان, درباره طبيعت, طبيعت, طبيعت و توريسم, طبيعت گردي |
کاربران در حال دیدن موضوع: 1 نفر (0 عضو و 1 مهمان) | |
ابزارهای موضوع | |
نحوه نمایش | |
|
|
War Dreams Super Perfect Body Scary Nature Lovers School Winner Trick Hi Psychology Lose Addiction Survival Acts The East Travel Near Future Tech How Cook Food Wonderful Search Discommend
Book Forever Electronic 1 Science Doors The Perfect Offers Trip Roads Travel Trip Time Best Games Of Shop Instrument Allowedly