جکوی سقنقر بدریاگا - طبیعت و توریسم (طبیعت ایران و جهان، نقاط دیدنی، گردشگری)؛

Magnum · 13-06-2011, 06:18 PM

جکوی سقنقر بدریاگا

نام علمی : teratoscincus bedriagai

نام انگلیسی: bedriaga skin gecko

نام فارسی: جکوی سقنقر بدریاگا

مشخصات: فلسهاي مدور و بزرگ ناحيه پشت بعد از شانه ها امتداد نمي يابند؛ 36 تا 52 فلس اطراف ناحيه مياني بدن؛ گردن پوشيده از فلسهاي دانه اي شكل كوچك؛ فلسهاي شكمي كمي كوچكتر يا كمي برابر با فلسهاي پشتي؛ 9 تا 11 سپر در لب بالا؛ 9 تا 10 سپر در لب پايين.

رنگ آميزي: پشت حنايي روشن يا كرم؛ سر با يك اثر هلالي شكل قهوه اي از چشمها تا پشت سر؛ نوار عمودي تيره روي پوزه، زير چشم و روي ناحيه گوش؛ پشت با چهار يا پنج اثر 8 شكل قهوه اي كه نوك آنها به سمت دم و در بالغها روشن تر و بريده بريده تر است؛ دم با دو يا سه نوار قهوه اي، كه در بالغها روشن تر و نامشخص تر مي شوند؛ اندامهاي حركتي بدون طرح تيره؛ ناحيه شكمي سفيد.

زيستگاه: نواحي بياباني يا نيمه بياباني خشك، در دشتهاي رسي، ماسه اي يا شني، تپه هاي رسوبي آميخته با سنگريزه و شن، دشتهاي نمكي، با پوشش گياهي بوته اي، درختچه اي و علفي، همچنين زمينهاي كشاورزي و بناهاي متروكه.

عادات و رفتار: از هنگام غروب فعاليت آنها شروع و تا اواسط شب و گاهي تا اوايل صبح ادامه دارد؛ اغلب خود حفره هايي براي مخفي شدن مي سازند و يا از حفره هاي ديگر جكوها استفاده مي كند؛ از حشرات مختلف مخصوصاً قاب بالها و نيز عنكبوتيان تغذيه مي كنند.

پراكندگي جهاني: ايران، افغانستان.
اندازه: نوك پوزه تا مخرج 72 ميليمتر دم 35 ميليمتر.
ملاحظات: اين گونه وابستگي نزديكي با گونه Teratoscincus przewalskii دارد و فرق بين آنها، فلسهاي بزرگ سر و فلسهاي شكمي كوچكتر نسبت به فلسهاي پشتي و طرح رنگ آميزي در گونه T.bedriagai است (Anderson 1999) . محل نمونه تيپيك گونه T.bedriagai از ايران، زير كوچ واقع در استان سيستان و بلوچستان مي باشد.

13-06-2011, 06:18 PM	#1
Magnum (کاربر طلایی) تاریخ عضویت: Mar 2011 نوشته ها: 512	جکوی سقنقر بدریاگا جکوی سقنقر بدریاگا نام علمی : teratoscincus bedriagai نام انگلیسی: bedriaga skin gecko نام فارسی: جکوی سقنقر بدریاگا مشخصات: فلسهاي مدور و بزرگ ناحيه پشت بعد از شانه ها امتداد نمي يابند؛ 36 تا 52 فلس اطراف ناحيه مياني بدن؛ گردن پوشيده از فلسهاي دانه اي شكل كوچك؛ فلسهاي شكمي كمي كوچكتر يا كمي برابر با فلسهاي پشتي؛ 9 تا 11 سپر در لب بالا؛ 9 تا 10 سپر در لب پايين. رنگ آميزي: پشت حنايي روشن يا كرم؛ سر با يك اثر هلالي شكل قهوه اي از چشمها تا پشت سر؛ نوار عمودي تيره روي پوزه، زير چشم و روي ناحيه گوش؛ پشت با چهار يا پنج اثر 8 شكل قهوه اي كه نوك آنها به سمت دم و در بالغها روشن تر و بريده بريده تر است؛ دم با دو يا سه نوار قهوه اي، كه در بالغها روشن تر و نامشخص تر مي شوند؛ اندامهاي حركتي بدون طرح تيره؛ ناحيه شكمي سفيد. زيستگاه: نواحي بياباني يا نيمه بياباني خشك، در دشتهاي رسي، ماسه اي يا شني، تپه هاي رسوبي آميخته با سنگريزه و شن، دشتهاي نمكي، با پوشش گياهي بوته اي، درختچه اي و علفي، همچنين زمينهاي كشاورزي و بناهاي متروكه. عادات و رفتار: از هنگام غروب فعاليت آنها شروع و تا اواسط شب و گاهي تا اوايل صبح ادامه دارد؛ اغلب خود حفره هايي براي مخفي شدن مي سازند و يا از حفره هاي ديگر جكوها استفاده مي كند؛ از حشرات مختلف مخصوصاً قاب بالها و نيز عنكبوتيان تغذيه مي كنند. پراكندگي جهاني: ايران، افغانستان. اندازه: نوك پوزه تا مخرج 72 ميليمتر دم 35 ميليمتر. ملاحظات: اين گونه وابستگي نزديكي با گونه Teratoscincus przewalskii دارد و فرق بين آنها، فلسهاي بزرگ سر و فلسهاي شكمي كوچكتر نسبت به فلسهاي پشتي و طرح رنگ آميزي در گونه T.bedriagai است (Anderson 1999) . محل نمونه تيپيك گونه T.bedriagai از ايران، زير كوچ واقع در استان سيستان و بلوچستان مي باشد.

کاربران در حال دیدن موضوع: 1 نفر (0 عضو و 1 مهمان)