نحوه زیست درختان جنگلی - طبیعت و توریسم (طبیعت ایران و جهان، نقاط دیدنی، گردشگری)؛

kodiak · 22-06-2011, 06:23 PM

نحوه زیست درختان جنگلی

دیر زیستی

مرگ و میر درختان جنگلی پدیده پیچیده فیزیولوژیک است و بسته به نوع گونه-رویشگاه- وضعیت توده جنگلی- رویش درختان جوان و غیره به صورت های مختلف و زمان های متفاوت اتفاق می افتد. چون درختان جنگلی اغلب دارای عمر طولانی هستند ، از اصطلاح دیر زیستی Longevity استفاده می شود.

دیر زیستی در حقیقت عمر کامل یک درخت است که سالم بوده وبه رشد فعال و عادی خود ادامه می دهد. شروع پوسیدگی در تنه درخت آغاز دیرزیستی یا پایان عمر فعال فیزیولوژیک آن است. طبیعی است که درختان جنگلی پس از مرحله دیر زیستی هنوز چند سالی به رشد قطری خود ادامه می دهند. با گذشت زمان که پوسیدگی از داخل تنه درخت گسترش می یابد تا زمانیکه در نتیجه عدم مقاومت درخت می شکند و تبدیل به درخت خشکه دار افتاده می شود.

درختان جنگلی را از نظر دیر زیستی به سه گروه تقسیم می کنند: درختان با دیر زیستی زیاد- متوسط – کوتاه. درختانی که در جوانی تحت فشار نور(کمبود نور) بوده اند و در سنین بالا در محیط باز قرار می گیرند معمولا دارای دیر زیستی زیادتری هستند. وضعیت حلقه های رویش در برش عرضی تنه درختان نشان دهنده شرایط محیطی درختان خواهد بود. ( Rupert Wimmer 2004 ) هرچه رویش فشرده تر باشد مقاومت درختان به عوامل محیطی و آفات بیشتر خواهد بود( مانند سرخدار و زربین و ... ).

اگر درختی را از رویشگاه طبیعی خود خارج کنیم و در محل دیگری پرورش دهیم از طول مدت دیرزیستی آن درخت به علت یکسان نبودن شرایط مورد نیاز کاسته می شود.بطور کلی بدی آب و هوا وخاک به طور محسوسی سبب کم شدن دیر زیستی درختان جنگلی می شود.

22-06-2011, 06:23 PM	#1
kodiak (کاربر طلایی) تاریخ عضویت: Feb 2011 نوشته ها: 501	نحوه زیست درختان جنگلی نحوه زیست درختان جنگلی دیر زیستی مرگ و میر درختان جنگلی پدیده پیچیده فیزیولوژیک است و بسته به نوع گونه-رویشگاه- وضعیت توده جنگلی- رویش درختان جوان و غیره به صورت های مختلف و زمان های متفاوت اتفاق می افتد. چون درختان جنگلی اغلب دارای عمر طولانی هستند ، از اصطلاح دیر زیستی Longevity استفاده می شود. دیر زیستی در حقیقت عمر کامل یک درخت است که سالم بوده وبه رشد فعال و عادی خود ادامه می دهد. شروع پوسیدگی در تنه درخت آغاز دیرزیستی یا پایان عمر فعال فیزیولوژیک آن است. طبیعی است که درختان جنگلی پس از مرحله دیر زیستی هنوز چند سالی به رشد قطری خود ادامه می دهند. با گذشت زمان که پوسیدگی از داخل تنه درخت گسترش می یابد تا زمانیکه در نتیجه عدم مقاومت درخت می شکند و تبدیل به درخت خشکه دار افتاده می شود. درختان جنگلی را از نظر دیر زیستی به سه گروه تقسیم می کنند: درختان با دیر زیستی زیاد- متوسط – کوتاه. درختانی که در جوانی تحت فشار نور(کمبود نور) بوده اند و در سنین بالا در محیط باز قرار می گیرند معمولا دارای دیر زیستی زیادتری هستند. وضعیت حلقه های رویش در برش عرضی تنه درختان نشان دهنده شرایط محیطی درختان خواهد بود. ( Rupert Wimmer 2004 ) هرچه رویش فشرده تر باشد مقاومت درختان به عوامل محیطی و آفات بیشتر خواهد بود( مانند سرخدار و زربین و ... ). اگر درختی را از رویشگاه طبیعی خود خارج کنیم و در محل دیگری پرورش دهیم از طول مدت دیرزیستی آن درخت به علت یکسان نبودن شرایط مورد نیاز کاسته می شود.بطور کلی بدی آب و هوا وخاک به طور محسوسی سبب کم شدن دیر زیستی درختان جنگلی می شود.

کاربران در حال دیدن موضوع: 1 نفر (0 عضو و 1 مهمان)