زنگوله بال - طبیعت و توریسم (طبیعت ایران و جهان، نقاط دیدنی، گردشگری)؛

emily · 26-02-2011, 05:59 PM

زنگوله بال

زنگوله بال پرنده ای از راسته درناسانان و تیره هوبره ئیان است. این تیره شامل پرندگانی با جثه متوسط تا بزرگ است که گردن، پاهای نسبتاً بلند و قوی، بال های پهن و منقار سخت نسبتاً پهن دارند و به آرامی با گردن کشیده گام برمی دارند و در دشتها، مراتع صاف و تپه ماهورها آشیانه می سازند. اغلب خود را از دید پنهان می کنند و به محض احساس خطر به سرعت می دوند و کمتر پرواز می کنند. این پرندگان تقریباً همه چیزخوارند.

زنگوله بال (مهمان زمستانی)

این پرنده نسبتاً بزرگ 43سانتی متری با نام علمی Tetrax در گستره بزرگی از جنوب و مرکز اروپا، غرب آسیا و مرکز آسیا زاد و ولد می کند.

مشخصات ظاهری:

پرنده نر:

در نگاه اول تا حدودی شبیه یک قرقاول بزرگ به نظر می رسد با سری کوچک، گردنی نسبتاً بلند که در فصولی از سال آن را راست و کشیده می گیرد و به خوبی با داشتن پرهای سیاه رنگی که اندکی از زیرگلو تا حدود سینه روئیده اند مشخص می شود. دو طوق سفید رنگ یکی باریک تر به دور گردن و یکی ضخیم تر به دور سینه دارد و بدین ترتیب ظاهری خاص در بین پرندگان این تیره پیدا کرده است. بال های این پرنده قهوه ای- خاکی رنگ است و به هنگام جفت یابی تیره تر به نظر می رسد و زیرتنه هم با پرهای کرم رنگی پوشیده شده است، پاها قوی و زرد رنگند و به خوبی می توانند با گام های محکم روی زمین راه بروند و گاهب هم به هوا بجهند.

پرنده ماده:

از پرنده نر کوچک تر و حدود 40سانتی متر است و از جنس نر کم رنگتر، و در یک نگاه ، کرم قهوه ای رنگ به نظر می رسد. راه راه های عرضی سفید قهوه ای رنگی در امتداد و روی بال ها نقش بسته اند و فاقد پرهای گردنی سیاه رنگ است.

پرنده نابالغ:

تقریباً شبیه به پرنده ماده است.

صدا:

صدای این پرنده به هنگام پرواز کردن و بال زدن مانند صدای صوت یا زنگوله است. پرنده نر هنگام جفت یابی صدایی شبیه (پ رررت) در می آورد.

عادات و رفتار:

این پرنده علاقه زیادی به چمن زار ها، مزارع سرسبز، یونجه زارها و مزارع شبدر دارد و روی زمین آشیانه می سازد. زنگوله بال پرنده ای پر اشتها است و از دانه ها، حشرات، ریشه گیاهان و گاهی از حشرات جهنده کوچک تغذیه می کند. در فصل بهار پرنده نر برای جلب نظر پرنده ماده گردنش را متورم و صاف کرده و پرهای پشت گردن را به طرز زیبایی پف می دهد و به پاهای نیرومندش روی زمین پا می کوبد و همچنین برای جلب توجه بیشتر با پریدن به هوا بال های پهنش را باز و بسته می کند و در ضمن صدای به خصوصی شبیه(پ رررت) سر می دهد اوج پرواز این پرنده از میش مرغ بیشتر است. پرنده ماده رفتاری تقریباً مانند میش مرغ دارد و لی به سهولت می دود و به هنگام مخفی شدن قوز و روی زمین پهن می شود.

پراکندگی در ایران:

زنگوله بال مهمان زمستانی کشورمان است و در پاییز به صورت دسته های بزرگ مهاجر دیده می شوند. البته به صورت بومی هم در بعضی از مناطق ایران مثل مکیانکاله و زیستگاه های شمال شرقی حاشیه خزر، مناطق شرقی دشت مغان، استان خراسان شمالی، پارک ملی گلستان و دشت ترکمن صحرا(استان گلستان) زاد و ولد می کنند.

وضعیت فعلی و حفاظت:

زنگوله بال از جمله پرندگانی است که همواره نظر شکارچیان را به خود جلب کرده است و برخی از شکارچیان حاضرند برای شکار آن سال ها به انتظار بنشینند. ولی در حال حاضر این پرنده زیبا و استثنایی از طرف سازمان حفاظت محیط زیست کشور تحت حفاظت و حمایت قرار دارد و شکارش کاملاً ممنوع است. در سال های اخیر شکار بی رویه(غیر مجاز) تخریب زیستگاه آن ها و حتی سموم کشاورزی از جمعیت این پرنده در سال های اخیر به طور قابل توجهی کم کرده است.

به طوری که در دشت مغان تعداد آن ها در مدت حدود 12سال(از اوایل 1370) از حدود 8000 الی 10000 تا در اواسط سال گذشته تعداد بسیار کمی از آن مشاهده شد، که با توجه به این آمار تأسف آور لازم است که با برنامه ریزی دقیق تری جهت حفظ این مهمان زمستانی اقدام شود.

26-02-2011, 05:59 PM	#1
emily (کاربر طلایی) تاریخ عضویت: Feb 2011 نوشته ها: 956	زنگوله بال زنگوله بال زنگوله بال پرنده ای از راسته درناسانان و تیره هوبره ئیان است. این تیره شامل پرندگانی با جثه متوسط تا بزرگ است که گردن، پاهای نسبتاً بلند و قوی، بال های پهن و منقار سخت نسبتاً پهن دارند و به آرامی با گردن کشیده گام برمی دارند و در دشتها، مراتع صاف و تپه ماهورها آشیانه می سازند. اغلب خود را از دید پنهان می کنند و به محض احساس خطر به سرعت می دوند و کمتر پرواز می کنند. این پرندگان تقریباً همه چیزخوارند. زنگوله بال (مهمان زمستانی) این پرنده نسبتاً بزرگ 43سانتی متری با نام علمی Tetrax در گستره بزرگی از جنوب و مرکز اروپا، غرب آسیا و مرکز آسیا زاد و ولد می کند. مشخصات ظاهری: پرنده نر: در نگاه اول تا حدودی شبیه یک قرقاول بزرگ به نظر می رسد با سری کوچک، گردنی نسبتاً بلند که در فصولی از سال آن را راست و کشیده می گیرد و به خوبی با داشتن پرهای سیاه رنگی که اندکی از زیرگلو تا حدود سینه روئیده اند مشخص می شود. دو طوق سفید رنگ یکی باریک تر به دور گردن و یکی ضخیم تر به دور سینه دارد و بدین ترتیب ظاهری خاص در بین پرندگان این تیره پیدا کرده است. بال های این پرنده قهوه ای- خاکی رنگ است و به هنگام جفت یابی تیره تر به نظر می رسد و زیرتنه هم با پرهای کرم رنگی پوشیده شده است، پاها قوی و زرد رنگند و به خوبی می توانند با گام های محکم روی زمین راه بروند و گاهب هم به هوا بجهند. پرنده ماده: از پرنده نر کوچک تر و حدود 40سانتی متر است و از جنس نر کم رنگتر، و در یک نگاه ، کرم قهوه ای رنگ به نظر می رسد. راه راه های عرضی سفید قهوه ای رنگی در امتداد و روی بال ها نقش بسته اند و فاقد پرهای گردنی سیاه رنگ است. پرنده نابالغ: تقریباً شبیه به پرنده ماده است. صدا: صدای این پرنده به هنگام پرواز کردن و بال زدن مانند صدای صوت یا زنگوله است. پرنده نر هنگام جفت یابی صدایی شبیه (پ رررت) در می آورد. عادات و رفتار: این پرنده علاقه زیادی به چمن زار ها، مزارع سرسبز، یونجه زارها و مزارع شبدر دارد و روی زمین آشیانه می سازد. زنگوله بال پرنده ای پر اشتها است و از دانه ها، حشرات، ریشه گیاهان و گاهی از حشرات جهنده کوچک تغذیه می کند. در فصل بهار پرنده نر برای جلب نظر پرنده ماده گردنش را متورم و صاف کرده و پرهای پشت گردن را به طرز زیبایی پف می دهد و به پاهای نیرومندش روی زمین پا می کوبد و همچنین برای جلب توجه بیشتر با پریدن به هوا بال های پهنش را باز و بسته می کند و در ضمن صدای به خصوصی شبیه(پ رررت) سر می دهد اوج پرواز این پرنده از میش مرغ بیشتر است. پرنده ماده رفتاری تقریباً مانند میش مرغ دارد و لی به سهولت می دود و به هنگام مخفی شدن قوز و روی زمین پهن می شود. پراکندگی در ایران: زنگوله بال مهمان زمستانی کشورمان است و در پاییز به صورت دسته های بزرگ مهاجر دیده می شوند. البته به صورت بومی هم در بعضی از مناطق ایران مثل مکیانکاله و زیستگاه های شمال شرقی حاشیه خزر، مناطق شرقی دشت مغان، استان خراسان شمالی، پارک ملی گلستان و دشت ترکمن صحرا(استان گلستان) زاد و ولد می کنند. وضعیت فعلی و حفاظت: زنگوله بال از جمله پرندگانی است که همواره نظر شکارچیان را به خود جلب کرده است و برخی از شکارچیان حاضرند برای شکار آن سال ها به انتظار بنشینند. ولی در حال حاضر این پرنده زیبا و استثنایی از طرف سازمان حفاظت محیط زیست کشور تحت حفاظت و حمایت قرار دارد و شکارش کاملاً ممنوع است. در سال های اخیر شکار بی رویه(غیر مجاز) تخریب زیستگاه آن ها و حتی سموم کشاورزی از جمعیت این پرنده در سال های اخیر به طور قابل توجهی کم کرده است. به طوری که در دشت مغان تعداد آن ها در مدت حدود 12سال(از اوایل 1370) از حدود 8000 الی 10000 تا در اواسط سال گذشته تعداد بسیار کمی از آن مشاهده شد، که با توجه به این آمار تأسف آور لازم است که با برنامه ریزی دقیق تری جهت حفظ این مهمان زمستانی اقدام شود.

کاربران در حال دیدن موضوع: 1 نفر (0 عضو و 1 مهمان)