معبد ماهابودي، قديمي‌ترين سازه خشتي شرق هند

[mohsen000]

معبد «بارابودور» واقع در جنگل های جزیره ی جاوه در اندونزی کنونی، بزرگ ترین معبد بودایی در جهان به شمار می آید. این معبد بین سال های ۷۵۰ تا ۸۵۰ میلادی ساخته شده است. اما بعدها در اثر زلزله ای ویران گردید و برای قرن ها از نظر پنهان ماند. تا اینکه در سال ۱۸۱۴ میلادی بار دیگر باستان شناسان آن را یافته طی سالیان بعد به همان صورت اولیه بازسازی کردند.
این معبد سازه ای هرمی شکل است که بر روی سکویی با قاعده ی مربع به ابعاد ۱۲۳ * ۱۲۳ متر قرار گرفته است. بر روی این سکو، پنج طبقه از ایوان های مربع شکل ساخته شده که هرچه بنا بالاتر می رود این ایوان ها کوچک تر می شود. سه طبقه ی ایوان دایره ای شکل، بالاترین قسمت بنا را تشکیل می دهد که در بلندترین نقطه ی آن، زیارتگاهی گنبدی شکل وجود دارد که مناره ای در رأس آن وجود دارد و آن را شبیه به یک زنگ نشان می دهد . این سازه در فرهنگ بودایی اصطلاحاً استوپا نامیده می شود. ارتفاع بلندترین نقطه ی معبد از سطح زمین مجاور آن، ۳۵ متر می باشد.

در اطراف گنبد اصلی و بر روی ایوان های دایره ای شکل نیز ۷۲ استوپای کوچک تر سنگی ساخته شده است که در داخل هر یک از آنها یک مجسمه ی بودا قرار دارد. این گنبدها در عین اینکه وظیفه محافظت از مجسمه ها را بر عهده دارند، سوراخ هایی بر بدنه های خود دارند که از داخل آنها می توان مجسمه ها را مشاهده نمود.

رفتن به بالاترین قسمت معبد، شبیه بالا رفتن از کوه است و برای رفتن به رأس بنا باید از پله ها و راهروهای مارپیچی گذشت که بر روی دیوارهای آن هزاران نقش برجسته و کنده کاری های فوق العاده زیبا حجاری شده است. این تصاویر داستان هایی از زندگی بودا و یا افسانه های قدیمی مردم جاوه را روایت می کنند. معبد اصلی در رأس بنا به گونه ای ساخته شده است که مشاهده آن از پایین ناممکن است و رسیدن به قله ی آن، نشانه راهی است که انسان در طی زندگی، برای رسیدن به رشد معنویت و اندیشه طی می کند.

معبد بارابودور در سال ۱۹۹۱ میلادی در فهرست میراث جهانی یونسکو به ثبت رسیده است.