علاقه كركس ‌ها به غذاي چرب‌

[Magnum]

علاقه كركس ‌ها به غذاي چرب‌

انسان تنها موجودي نيست كه علاقه به خوردن غذاهاي چرب دارد. محققان طي مطالعات اخير روي كركس ريشدار دريافتند كه اين حيوان استخوان‌هاي پوك را كه چربي كمتري دارند دور ريخته و براي مصرف خود و جوجه‌هايش استخوان‌هايي را كه حاوي چربي زيادي هستند انتخاب مي‌‌كند. كركس ريشدار تنها مهره‌داري است كه قسمت اعظم برنامه غذايي‌اش را استخوان ‌خواري تشكيل مي‌دهد.

اين پرنده قادر است استخوان‌هاي به طول 8 سانتي‌متر و پهناي 4 سانتي‌متر را قورت دهد. شايد اين كار در نتيجه يك فهم اكولوژيكي باشد، چرا كه استخوان پستانداران به دليل داشتن چربي زياد، انرژي بيشتري نسبت به بافت‌هاي ماهيچه‌اي و عضله‌اي دارد.

كركس ريشدار به منظور بلعيدن راحت‌تر يا حمل سريع‌تر، استخوان‌هاي بزرگ را از هوا به سطوح صخره‌اي رها مي‌‌كند تا در برخورد با تخته سنگ‌ها به تكه‌هاي كوچك‌تر تبديل شوند. كركس ريشدار يكي از معدود گونه‌هاي لاشخور است كه از طريق نشخوار كردن، جوجه‌هايش را تغذيه نمي‌كند بلكه باقيمانده غذاي شكار را به لانه برده و با جوجه‌هايش مصرف مي‌‌كند.

اين مطالعه روي كركس ريشدار كه در كوه‌هاي pyreness در اسپانيا ساكن هستند انجام گرفته است. اين كوه‌ها داراي محيطي بسيار سخت و شرايط نامساعد هستند. محققان بر اين باور بودند كه زندگي در اين محيط باعث مي‌شود كركس‌هاي ريشدار انرژي بيشتري نياز داشته باشند و در نتيجه تكه استخوان‌هاي كوچك‌تر را كه چربي بيشتري دارند، انتخاب كنند.

براي مشخص شدن اين كه آيا استخوان‌هاي بزرگ فقط به دليل سختي حمل و بلعيدن دور ريخته مي‌شوند يا علت ديگري دارد، مطالعاتي انجام شد.

همان‌طور كه انتظار مي‌رفت استخوان‌هايي كه به هنگام خوردن يا جمع‌آوري از روي صخره‌ها و مراتع دور ريخته مي‌شد، محتواي غذايي كمتري نسبت به ديگر استخوان‌هاي انتخاب شده داشت.

اين موضوع نشان مي‌داد كركس ريشدار استخون‌هايي را كه چربي بيشتري دارند، براي حمل به آشيانه انتخاب مي‌‌كند.

پس محتواي غذايي استخوان‌ها بيش از اندازه آنها در انتخابشان نقش دارد.

نتايج اين تحقيق مي‌تواند كمك‌هاي زيادي براي حفظ بقاي گونه‌هاي اين پرنده در معرض خطر بكند. به منظور تقويت اين گونه، مسوولان مربوط بايد در برنامه غذايي آنها استخوان‌هاي مغذي با بيشترين چربي را قرار دهند.