علاقه کرکس ‌ها به غذای چرب‌

[zeynab]

انسان تنها موجودی نیست که علاقه به خوردن غذاهای چرب دارد. محققان طی مطالعات اخیر روی کرکس ریشدار دریافتند که این حیوان استخوان‌های پوک را که چربی کمتری دارند دور ریخته و برای مصرف خود و جوجه‌هایش استخوان‌هایی را که حاوی چربی زیادی هستند انتخاب می‌‌کند. کرکس ریشدار تنها مهره‌داری است که قسمت اعظم برنامه غذایی‌اش را استخوان ‌خواری تشکیل می‌دهد.

این پرنده قادر است استخوان‌های به طول 8 سانتی‌متر و پهنای 4 سانتی‌متر را قورت دهد. شاید این کار در نتیجه یک فهم اکولوژیکی باشد، چرا که استخوان پستانداران به دلیل داشتن چربی زیاد، انرژی بیشتری نسبت به بافت‌های ماهیچه‌ای و عضله‌ای دارد.
کرکس ریشدار به منظور بلعیدن راحت‌تر یا حمل سریع‌تر، استخوان‌های بزرگ را از هوا به سطوح صخره‌ای رها می‌‌کند تا در برخورد با تخته سنگ‌ها به تکه‌های کوچک‌تر تبدیل شوند. کرکس ریشدار یکی از معدود گونه‌های لاشخور است که از طریق نشخوار کردن، جوجه‌هایش را تغذیه نمی‌کند بلکه باقیمانده غذای شکار را به لانه برده و با جوجه‌هایش مصرف می‌‌کند.

علاقه کرکس ‌ها به غذای چرب‌

این مطالعه روی کرکس ریشدار که در کوه‌های pyreness در اسپانیا ساکن هستند انجام گرفته است. این کوه‌ها دارای محیطی بسیار سخت و شرایط نامساعد هستند. محققان بر این باور بودند که زندگی در این محیط باعث می‌شود کرکس‌های ریشدار انرژی بیشتری نیاز داشته باشند و در نتیجه تکه استخوان‌های کوچک‌تر را که چربی بیشتری دارند، انتخاب کنند.

برای مشخص شدن این که آیا استخوان‌های بزرگ فقط به دلیل سختی حمل و بلعیدن دور ریخته می‌شوند یا علت دیگری دارد، مطالعاتی انجام شد.

همان‌طور که انتظار می‌رفت استخوان‌هایی که به هنگام خوردن یا جمع‌آوری از روی صخره‌ها و مراتع دور ریخته می‌شد، محتوای غذایی کمتری نسبت به دیگر استخوان‌های انتخاب شده داشت.

این موضوع نشان می‌داد کرکس ریشدار استخون‌هایی را که چربی بیشتری دارند، برای حمل به آشیانه انتخاب می‌‌کند.

پس محتوای غذایی استخوان‌ها بیش از اندازه آنها در انتخابشان نقش دارد.

نتایج این تحقیق می‌تواند کمک‌های زیادی برای حفظ بقای گونه‌های این پرنده در معرض خطر بکند. به منظور تقویت این گونه، مسوولان مربوط باید در برنامه غذایی آنها استخوان‌های مغذی با بیشترین چربی را قرار دهند.